بحران ونزوئلا و تاثیر بیت کوین و ارزهای دیجیتال در این کشور – بخش سوم

در دو بخش قبلی با اوضاع نابسامان ونزوئلا و رویکرد دولت و مردم درباره ارزهای دیجیتال آشنا شدیم و دانستیم که ارز پترو شبهات زیادی دارد و دولت حقیقت را به مردم کشور نمی‌گوید. و اما ادامه ماجرا … اگر اولین و دومین بخش را نخوانده‌اید، برای درک بهتر مقاله پیشنهاد می‌کنیم ابتدا آن‌ها را مطالعه فرمایید:

بحران ونزوئلا و تاثیر بیت کوین و ارزهای دیجیتال در این کشور – بخش اول

بحران ونزوئلا و تاثیر بیت کوین و ارزهای دیجیتال در این کشور – بخش دوم

در فوریه سال ۲۰۱۸ بود که دولت ونزوئلا اقدام به پیش‌فروش توکن پترو کرد. مادورو ادعا کرد که در روز اول رقمی معادل ۷۳۵ میلیون دلار توکن پیش‌فروش شد و در مجموع نیز ۵ میلیارد دلار از بیش از ۱۸۶ هزار خرید طی حدود ۳ هفته به دست آمد. در همان زمان ۴,۲ میلیون توکن نیز تراکنش شد، که بدان معناست که خریداران این توکن را هر کدام به قیمت ۱۷۳,۸۰ دلار پذیرفته‌اند. این آمار نشانگر بزرگ‌ترین پیش‌فروش توکن در طول تاریخ است.

اما گرینفیلد می‌گوید این امر عملا ناممکن است و یکی از دلایلش این این است که مشکلاتی فنی و مسائلی در زمینه پرداخت طی دوره پیش‌فروش پترو وجود داشت. او بر این باور است که شاید برخی از این خریداران به‌منظور پول‌شویی دست به پیش‌خرید پترو زده باشند و یا اینکه نظر سرمایه‌گذاران با وعده‌های کذایی مربوط به پترو جلب شده باشد.

گرینفیلد می‌گوید:

ونزوئلا سال‌هاست که دستگاه‌های استخراج بیت کوین شهروندان را توقیف می‌کند و درآمد حاصله را برای خودش برمی‌دارد. آنها می‌توانند اینجا هم چنین کاری را کرده باشند و به‌خاطر تحریم‌ها، با پول‌شویی از منابع مختلف درآمدی به این کار دست زده باشند. این احتمال وجود دارد که اعداد پیش‌فروش را به شکلی اغراق‌آمیز مطرح کرده باشند و به‌این‌ترتیب، سرمایه‌گذاران تازه‌کار و کم‌تجربه به پیش‌خرید پترو تحریک شده باشند.

هم موسسه پژوهشی بروکینگز و هم موسسه کانسنسیس بر این باورند که پترو یک الگوی خطرناک را در دنیای ارزهای دیجیتال ایجاد کرده است. این توکن نه تنها سبب تسهیل کلاهبرداری‌های بالقوه در آینده می‌شود، بلکه کاملا تمرکزگرا است و از فناوری بلاک چین که در اصل باید غیرمتمرکز باشد، به شکلی متمرکز استفاده می‌کند. مادورو اعلام کرده برنامه‌‌ای برای عرضه دومین ارز دیجیتال دارای پشتوانه طلا را نیز در دست اجرا دارد. گرینفیلد می‌گوید عرضه اولیه سکه (ICO) برای پترو نوعی تامین مالی جمعی با رویکرد کلاهبردارانه بوده است.

ایالات متحده و سایر کشورها، تحریم‌های زیادی را علیه ونزوئلا اعمال کرده‌اند و این تحریم‌ها موجب تشدید بحران اقتصادی و انسانی شده است. همین امر سبب شده هزینه‌های دولت برای مقابله با شورشیان علیه دولت مادورو افزایش یابد. کسب میلیاردها دلار از پیش‌فروش پترو، سرمایه لازم را در اختیار دولت تمامیت‌خواه مادورو قرار داده تا با مخالفان خود برخورد کند.

گرینفیلد در تحلیل خود می‌گوید پترو در واقع راهی در برابر دولت مادورو قرار داده تا بتواند بدهی‌های بین‌المللی خود را پرداخت کند و هزینه‌های مربوط به برخورد با مخالفانش را از طریق تامین مالی جمعی به دست آورد. این در حالی است که شهروندان ونزوئلا در فقر شدید به سر برده و از پیامدهای تحریم‌ها رنج می‌برند.

گرینفیلد در این تحلیل می‌گوید:

دولت‌های تمامیت‌خواه همیشه در ادامه خودکامگی خود با مشکل روبه‌رو می‌شوند. عین این مساله در کره شمالی نیز مشاهده می‌شود. هر از گاهی، مثلا یک بار در هر دهه، دولت خودکامه ممکن است پول کافی نداشته باشد. وقتی سرمایه سیاسی یک دولت اندک باشد، قرض‌گرفتن از کشورهایی نظیر روسیه و چین، سبب افزایش ریسک برای حاکمیت شده و احتمال کودتا را افزایش می‌دهد. افزایش تحریم‌های اقتصادی به حل مساله نمی‌انجامد، زیرا مادورو و کابینه‌اش مشکلی از این تحریم‌ها ندارند و فقط این مردم هستند که از آن رنج می‌برند. به‌همین‌دلیل باید بپرسیم که این پول برای چه کاری صرف می‌شود؟ دولت‌های تمامیت‌خواه می‌توانند از روش‌های جدید تامین مالی جمعی به شکلی استفاده کنند که سرمایه‌گذاران کم‌تجربه در غرب را به دادن پول تشویق کنند، حال آنکه این پول برای کاری دیگر صرف می‌شود.

بر اساس گزارش‌ها، بخش قابل‌توجهی از پیش‌خرید توکن پترو توسط سرمایه‌گذاران خارجی صورت گرفت. گزارش عملکرد پترو نشان می‌دهد که شهروندان ونزوئلایی می‌توانند از پترو برای پرداخت مالیات، انواع عوارض و نیز هزینه خدمات دولتی استفاده کنند. اما این اقدامات وقتی معنا دارد که شهروندان این کشور به توکن پترو دسترسی داشته باشند.

خولیان از ونزوئلا به کلمبیا مهاجرت کرده و اکنون در شهر پریرا در این کشور زندگی می‌کند. او تاکنون با چند دوست علاقه‌مند به فناوری در ونزوئلا که چندین بار تلاش کرده‌اند برای نیاز شخصی و یا از سر کنجکاوی پترو بخرند صحبت کرده است. او می‌گوید همه این افراد به وب‌سایت پترو مراجعه و دستورالعمل ذکرشده را دنبال کرده‌اند، اما در نهایت با این پیام روبه‌رو شده‌اند که وب‌سایت دچار مشکل شده و یا توکن موجود نیست.

پترو بر اساس یک بلاک چین شفاف عمل نمی‌کند و این بدان معناست که هیچ سابقه غیرقابل دستکاری از تراکنش‌ها وجود ندارد که شهروندان بتوانند در آن به بررسی اطلاعات مربوط به قیمت و مالکیت توکن‌ها بپردازند.

خولیان می‌گوید:

برخی مردم کنجکاو هستند و دوست دارند پترو را امتحان کنند. اما پس از اینکه دست به این کار می‌زنند، به هیچ نتیجه‌ای نمی‌رسند. دولت می‌کوشد کنترل این رقابت را در دست گیرد، اما واقعیت این است که پترو یک محصول در دسترس نیست. هیچ کسی نمی‌داند چطور پترو به فروش می‌رسد، چطور می‌توان به آن دسترسی یافت، چه کسی توکن‌های آن را دارد، چطور تابه‌حال در گردش بوده است و اصلا چطور قیمت‌گذاری می‌شود… هر روز ونزوئلا بیشتر و بیشتر به کره شمالی و کوبا شبیه می‌شود.

در این میان، مادورو از پترو به‌عنوان ابزاری برای چانه‌زنی در مذاکرات بین‌المللی تجاری خود استفاده می‌کند. ونزوئلا به هند پیشنهاد داد در صورتی‌ که هند بتواند پول نفت را در قالب پترو بدهد، تا ۳۰ درصد تخفیف دریافت خواهد کرد. دارل وست از موسسه پژوهشی بروکینگز می‌گوید این موسسه متوجه علاقه کشورهای مختلف از جمله ایران، روسیه و ترکیه برای دنباله‌روی از الگوی ونزوئلا به‌عنوان ابزاری برای دورزدن تحریم‌های بین‌المللی شده است.

آقای وست می‌گوید:

هدف دولت ونزوئلا از ارائه این توکن، کمک به شهروندان نبوده است. شیوه پیش‌فروش و نیز برنامه‌ای که برای عملیاتی‌کردن پترو دارند به نفع خودِ دولت ونزوئلاست. شهروندان عادی ونزوئلا مشکل بزرگی در زمینه خرید غذا و دارو دارند. این ارز دیجیتال اصلا قرار نیست به آنها کمک کند.

ایرتی‌ام در اواخر آوریل ۲۰۱۸ نامه‌ای از دولت ونزوئلا دریافت کرد. در این‌ نامه آمده بود که پلتفرم ایرتی‌ام به مردم امکان می‌دهد دلار آمریکا را به نرخی غیررسمی بفروشند و به‌همین‌دلیل، این سامانه دیگر حق فعالیت در این کشور را ندارد. ایرتی‌ام یکی از سه صرافی بود که آن روز بسته شد. بسته شدن اینترکش (Intercash) و نیز رپید کامبیو (Rapid Cambio) هم از آخرین گام‌های دولت در این راستا بود.

تارک ویلیام سآب (Tarek William Saab) که دادستان کل ونزوئلاست جزئیات خبر این عملیات را در یک کنفرانس خبری اعلام کرد. او این اقدام را تعطیل‌کردن صرافی‌های ارز دیجیتال و موسساتی مالی دانست که به ایجاد و انتشار اطلاعات نادرست درباره نرخ تبدیل ارز اقدام می‌کردند. مجوز رپید کامبیو به صورت دائمی لغو شد. این صرافی پیامی را بر روی وب‌سایت خود گذاشته که از رفتار ناعادلانه دولت انتقاد می‌کند.

دادستان کل ونزوئلا می‌گوید این عملیات تاکنون به دستگیری ۱۱۲ نفر و نیز بسته شدن ۱۳۸۲ حساب بانکی ختم شده است. او همچنین درخواست بازداشت ۴۰ نفر و نیز ۱۰۴ حمله را نیز داده است. در ماه آوریل ۲۰۱۸، این حملات به ۱۲۵ مورد بررسی ۵۹۶ شرکت در سراسر ونزوئلا انجامید.

اما اقدامات جدی و خشن دولت ونزوئلا مدتی پیش از اینها آغاز شد. با اقدام دولت مادورو برای عرضه ارز دیجیتال ملی، بسیاری از بانک‌ها، صرافی‌ها و خدمات حواله در این کشور توقیف شدند. دولت در سال ۲۰۱۷ ابتدا بانک ملی بانسکو را مجبور به بستن حساب‌های صرافی‌های پرطرفداری نظیر سوربیت‌کوین (SurBitcoin) کرد. سپس به سراغ صرافی دالرتودی (DolarToday) و سایر وب‌سایت‌هایی که قیمت دلار به بولیوار را در بازار درج می‌کردند، رفت.

دولت همچنین واکنشی قاطع در برابر اقدامات برای استخراج ارزهای دیجیتال نشان می‌دهد. ونزوئلا مصرف برق در شبکه توزیع آن را رصد می‌کند و خانه‌هایی را که برق زیادی مصرف می‌کنند مورد بررسی قرار می‌دهد. پلیس این کشور تجهیزات ماینینگ را ضبط و گاهی حتی ماینرها را بازداشت می‌کند.

روبن گالیندو (Ruben Galindo) می‌گوید ایرتی‌ام که دفتر مرکزی‌اش در مکزیکوسیتی است هنوز در ونزوئلا کار می‌کند. مقامات دولتی ونزوئلا وب‌سایت ایرتی‌ام را فیلتر کردند، اما این صرافی خودش تصمیم گرفت یک هفته قیمت ارز آزاد را منتشر نکند و همه کارمندانش را از کشور خارج کند. اما صرافی‌های دیگر این قدر خوش‌شانس نبودند.

گالیندو می‌گوید:

آنها وب‌سایت پرطرفدار دالر پرو (Dollar Pro) را بستند و پدر کارلوس ادواردو مارون (Carlos Eduardo Marron) را که صاحب این وب‌سایت بود گروگان گرفتند تا او به ونزوئلا بازگردد و آنها بتوانند او را دستگیر کنند.

شرکت ایرتی‌ام متوجه شد ۹ نفر از ۳۰۰ هزار کاربرش دستگیر شده‌اند. او مطمئن نیست این افراد به‌خاطر عضویت در ایرتی‌ام دستگیر شدند یا جرائمی دیگر داشتند. ایرتی‌ام درحال‌حاضر با همکاری وکلای خود به بررسی جزئیات دستگیری این افراد و نحوه احتمالی کمک به آنها مشغول است.

گالیندو می‌گوید:

دولت قوانین و مقررات و نیز تفسیر از آنها را هر روزِ هفته تغییر می‌دهد. افراد به‌خاطر اینکه پول خود را برای حفظ ارزش به دلار تبدیل می‌کنند بازداشت می‌شوند. اما آنها نمی‌توانند جلوی ما را بگیرند. آنها نمی‌توانند شبکه‌ای از مردم که دلار را با قیمتی غیرمصوب خریدوفروش می‌کنند از بین ببرند.

البته این طور نیست که دولت مادورو همه صرافی‌های این کشور را بسته باشد. در واقع اکنون ۱۶ صرافی مجوزدار در این کشور فعالیت دارند که پترو نیز جزو فهرست ارزهای آنها به شمار می‌رود. یکی از اینها، صرافی هندی کوین‌سکیور (Coinsecure) است. موهیت کارلا (Mohit Kalra) که مدیرعامل این صرافی است به نشریه بیزینس استاندارد گفت که دولت ونزوئلا از آنها خواست امکان خریدوفروش پترو با روپیه و نیز دلار آمریکا را فراهم کنند. او گفت کوین‌سکیور همچنین به دولت برای ایجاد یک صرافی ملی که توسط دولت ونزوئلا اداره می‌شود نیز کمک می‌کند.

در واقع دولت ونزوئلا صنعت ارزهای دیجیتال را سرکوب نمی‌کند و فقط آن را به شکلی که خودش دوست دارد ایجاد می‌کند.

الخاندرو بلترن (Alejandro Beltrán) که مدیر عامل شعبه کلمبیا صرافی بودا اکسچنج (Buda Exchange) است می‌گوید که چند ماه پیش، مقامات دولت ونزوئلا با آنها هم در بمبئی مذاکره کردند. در این مذاکره به مدیران این صرافی پیشنهاد شد حسابی را در بانک بانسکو افتتاح کرده و مجوز فعالیت در ونزوئلا را دریافت کنند. البته دو شرط هم وجود داشت که اولی قراردادن پترو در فهرست ارزهای دیجیتال و دومی هم ارائه همه اطلاعات کاربران به دولت بود. این صرافی پیشنهاد مذکور را رد کرد. بلترن می‌گوید:

نماینده دولت به ما گفت اگر قصد دارید به‌عنوان صرافی ارز دیجیتال فعالیت کنید، باید پترو را نیز معامله کنید. ما به شما مجوز می‌دهیم و هیچ مشکلی هم برایتان ایجاد نمی‌شود. فقط ارائه داده‌های کاربران به دولت، مابه‌ازای آن است.

تارک ال ایسامی (Tareck El Aissami) که معاون پیشین رئیس‌جمهور ونزوئلا است در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت که عملیات دولت برای برخورد با صرافی‌ها شامل مسدودسازی ۵ میلیون بولیوار در حساب‌های بانسکو و نیز ضبط ۱۲ تریلیون بولیواری بود که در مسیر حمل به کلمبیا قرار داشت. ال ایسامی پس از انتخاب مجدد مادورو به‌عنوان وزیر صنعت و تولید ملی انتخاب شد. او نیز همراه با جمعی دیگر از مقامات ونزوئلا از سوی ایالات متحده به‌خاطر مشارکت در قاچاق مواد مخدر مورد تحریم قرار دارد.

دولت ونزوئلا کنترل خود بر بازار ارزهای دیجیتال ونزوئلا را گسترش می‌دهد. بااین‌حال، این بازار همچنان به کار خود ادامه می‌دهد. ال ایسامی در ماه ژوئن ۲۰۱۸ اعلام کرد که گام بعدی اقدام دولت «عملیات دست‌های فلزی» (Operation Metal Hands) نام دارد. بخشی از این عملیات به مبارزه با قاچاق طلا اختصاص دارد. با این‌حال،رصد حساب‌های بانکی برای کشف تراکنش‌های مربوط به ارزهای دیجیتال که به قول او «سبب کاهش ارزش پول ملی می‌شود» از جمله اقدامات دیگر دولت ونزوئلا در این عملیات است.

ال ایسامی گفت:

همه حساب‌هایی که شناسایی کردیم به دستکاری در بازار ارز مربوط می‌شد که البته تنبیه سختی در انتظارشان خواهد بود و با افراد مرتبط با آنها به سختی برخورد می‌شود.

تشدید اقدامات از سوی دولت نتوانسته جلوی راه‌حل‌های جدید فنی را بگیرد. برای نمونه ایر‌تی‌ام همچنان خدمات صرافی را به شهروندان ونزوئلایی ارائه می‌دهد. این پلتفرم ابتدا به کاربران توصیه کرد که DNS‌ خود را به سرویس جدید ۱.۱.۱ DNS که از محرمانگی بالاتری برخوردار است تغییر دهند تا به‌این‌ترتیب، بر محدودیت ایجاد شده توسط دولت ونزوئلا غلبه کنند. اما دولت خیلی زود متوجه این مساله شد و با آن مقابله کرد. اکنون کاربران از طریق وی‌..پی‌.ان به وب‌سایت ایرتی‌ام دسترسی پیدا می‌کنند.

بزرگ‌ترین مرکز ارائه‌دهنده دسترسی به اینترنت در این کشور تلاش کرده با مرورگر تور (Tor) هم مقابله کند. سازمان غیرانتفاعی اکسس ناو (Access Now) که یک سازمان حقوق بشری است می‌گوید ابزارهایی نظیر تور که به حفظ حریم خصوصی کمک می‌کنند برای فعالان، روزنامه‌نگاران مستقل و نیز شهروندان ونزوئلایی برای حفظ امنیت آنلاین و دسترسی به اخبار ضروری هستند. اما استفاده از تور هم سبب افزایش واکنش‌های دولت به آن شد.

سِند نیز از جمله شرکت‌هایی است که با محدودیت‌های دولت ونزوئلا روبرو شده است. شبکه وی‌سند در مرحله آزمایشی قرار دارد. بااین‌حال، جیمنز می‌گوید که اطلاع‌رسانی‌های کلامی بین شهروندان سبب شد جمعیت در حال رشد کاربرانِ ثبت‌نام کرده در این شبکه خیلی زود مورد توجه دولت قرار گیرد. اما باز هم مسیر حرکت این استارتاپ تغییر نکرده است.

پیش‌فروش خصوصی سِند پایان یافته است و این شرکت موفق شده ۴۳,۴ توکن اس‌دی‌تی را با قیمت ۴ میلیون دلار به فروش برساند. فروش عمومی نیز ماه گذشته با ۲۶,۶ میلیون توکن انجام شد و سپس در یک بازه زمانی یک ساله، توزیع آن صورت می‌گیرد. این عملیات تعیین‌کننده میزان تقاضا برای توکن و نیز قیمت مورد توافق شبکه برای آن خواهد بود. به محض اینکه ارزش تراکنش‌ها به ۱۰۰ هزار دلار رسید، شبکه و توزیع توکن‌ها آغاز خواهد شد. این استارتاپ قصد دارد کیف پول خود را نیز امسال عرضه کند و در سال ۲۰۱۹ نیز شبکه خود را از اتریوم به شبکه مستقل خودش منتقل خواهد کرد.

الیزا می‌گوید فیلتر شدن وب‌سایت یک چالش دیگر برای نمایندگان است که البته راه‌هایی برای دورزدن آن هم یافت شده است. او می‌گوید:

دولت می‌کوشد وب‌سایت‌ها را فیلتر کند. بااین‌حال، همیشه راه‌هایی برای دورزدن وجود دارد. ما به افراد نشان داده‌ایم که چطور DNS‌ خود را تنظیم و از وی‌پی‌ان استفاده کنند. ما همیشه واکنش می‌دهیم و در برابر تلاش‌های دولت برای ایجاد مانع از دسترسی ما به زندگی بهتر می‌ایستیم.

راه‌های مختلفی برای مقابله با محدودیت‌های ایجادشده از سوی دولت وجود دارد. اما این کار سبب ایجاد یک مرحله فنی دیگر برای دسترسی به فناوری ارزهای دیجیتال می‌شود. راه‌حل‌هایی نظیر سِند برای انتقال پول به داخل ونزوئلا، بسیار در دسترس و کاربرپسند هستند. اما خولیان نگران است که موانع و تنگناهای لجستیک سبب ایجاد مانع در برابر جایگزینی راه‌حل‌های مبتنی بر بلاک‌ چین به جای پول رسمی این کشور شود.

خولیان می‌گوید که وی‌پی‌ان و سایر شیوه‌های دورزدن محدودیت‌ها سبب می‌شود دسترسی شهروندان برای تبدیل ارز دیجیتال به بولیوار با دشواری‌های بیشتری روبه‌رو شود. او بر این باور است ارزهای دیجیتال باید بتوانند همانند اقتصادی زیرزمینی عمل کنند، زیرا این راه‌حل از توان بالقوه بالایی برای تحول‌آفرینی برخوردار است. در غیراین‌صورت، سِند و نیز سایر راه‌حل‌های مشابه گرفتار همان مشکلاتی می‌شوند که پول محلی ونزوئلا به آن گرفتار است.

او می‌گوید:

آوردن پول از خارج به داخل کشور یک چالش است. اما مساله دیگر این است که با این پول قرار است چه چیزی بخرید؟ امیدوارم پول دیجیتال وی‌سند در فروشگاه‌های بیشتری پذیرفته شود. نه تنها این شبکه باید به رسیدن بولیوار به دست مردم کمک کند، بلکه عدم استفاده از بولیوار را نیز باید به‌عنوان یک اولویت برای خود بداند.

سِند می‌داند که تبدیل و نیز پرداخت، دو چالش اصلی در مسیر فعالیتش به شمار می‌روند و هیچ راه‌حل واحدی نیز برای اتصال این دو خدمت به هم وجود ندارد. به‌همین‌دلیل، سِند شبکه‌ای از نمایندگان وی‌سند را تشکیل داده و با کسب‌وکارهای محلی برای پذیرش توکن اس‌دی‌تی مذاکره می‌کند. این استارتاپ مطمئن نیست کدام راه اثربخش‌تر خواهد بود.

رابرت گرینفیلد از موسسه کانسنسیس بر این باور است که ارزهای دیجیتال باثبات (استیبل‌کوین‌ها) و نیز ارزهای دیجیتال نیمه پایدار (semi-stable) نظیر سِند، بیشترین امید را به‌عنوان یک راه‌حل مبتنی بر ارزش دیجیتال برای اقتصادهایی با وضعیت وخیم (نظیر ونزوئلا) در خود دارند. آقای گرینفیلد می‌گوید:

استیبل‌کوین‌ها می‌توانند امکان حواله بی‌دردسر را به همان شکلی که مردم ۱۰ سال پیش از بیت کوین انتظار داشتند و البته هرگز عملی نشد به انجام برسانند.

ارزش این راه‌حل در حواله‌های بین‌المللی و تبدیل دارایی به شکلی که از ابرتورم مصون بماند است. اما در نهایت به مساله تبدیل ارز دیجیتال به پول نقد می‌رسیم. این مساله وقتی روی می‌دهد که کسب‌وکارها بخواهند ارز دیجیتال خود را به نوعی دارایی تبدیل کنند تا با آن، هزینه‌های خود را بپردازند. اما چنین درگاه پرداختی فعلا وجود ندارد.

گرینفیلد می‌گوید:

تبدیل ارز دیجیتال به پول نیازمند ایجاد شبکه‌ای از اجتماعات است که امکان چنین تراکنشی را فراهم می‌کند. این کار را می‌توان از طریق شبکه فروشندگانی که ارز دیجیتال می‌پذیرند و کسی که چنین ریسکی را می‌پذیرد و یا از طریق اجتماع و بانک‌های روستایی که این نوع استیبل‌کوین‌ها را می‌پذیرند، امکان‌پذیر کرد.

او بر این باور است که باید ابزارهای مالی در دسترس برای جوامع بی‌نصیب از خدمات بانکی و یا با دسترسی پایین به آن را مورد بازنگری قرار داد. هر چه باشد، سایر کشورها از ونزوئلا به‌عنوان پیشرو در این زمینه عمل کرده خواهند آموخت.

پس از اینکه در اواخر این ماه، بولیوار سوبرانو که دارای پشتوانه پترو است در ونزوئلا به جریان افتاد، ونزوئلا اولین کشوری خواهد بود که پول ملی‌اش به یک ارز دیجیتال وابسته است. مادورو به ادارات دولتی، صنعت گردشگری، خطوط هوایی و نیز پمپ‌بنزین‌ها در مرزها دستور داده که پترو را نیز بپذیرند. دولت همچنین پترو را به‌عنوان سازوکار مالی برای بسیاری از برنامه‌های سوسیالیسم بولیواری مثل پروژه‌های مسکن‌سازی برای اقشار آسیب‌پذیر و نیز برنامه‌هایی برای جوانان تعیین کرده است. مادورو حتی با دانشگاه‌ها هم صحبت کرده و به آنها گفته مزارع ماینینگ ویژه‌ای را برای حمایت از اقتصاد ملی ایجاد کنند.

گرینفیلد می‌گوید:

ما در زمینه تحریم و نیز اقدام برای بهره‌گیری از ارزهای دیجیتال به شکلی متفاوت پیشگام شده‌ایم. این امر سبب می‌شود قوانینی بسیار سختگیرانه در غرب علیه ارزهای دیجیتال تصویب شود. فکر می‌کنم چیزی که متوجه آن نیستیم این است که دری را برای ارزهای دیجیتال باز می‌کنیم تا بتوان از آن به شکلی که نمی‌خواهیم استفاده شود، بهره گرفت.

ونزوئلا همچون یک بشکه باروت برای این دوگانگی مربوط به فناوری ارزهای دیجیتال است. از یک سو دولت ارزهای دیجیتال را ابزاری برای مقابله با ابرتورم و تحریم‌ها می‌داند و از قدرت متمرکز خود برای مدیریت پترو استفاده می‌کند. اما از سوی دیگر مردم ونزوئلا که با کاهش شدید ارزش پول ملی روبه‌رو هستند، به ارزهای دیجیتال نامتمرکز برای حفظ دارایی خود پناه می‌برند.

به‌هرحال، وضعیت در ونزوئلا روز به روز بدتر می‌شود. نرخ جرم و جنایت به شدت بالا می‌رود، صنعت ملی نفت در حال ورشکستگی است، قطع برق و اینترنت بارها و بارها روی می‌دهد و معمولا چند ساعت طول می‌کشد. برای بسیاری از افراد، فرارکردن بهترین گزینه است.

چند هفته پیش، الیزا به جمع بیش از یک میلیون ونزوئلایی که طی دو سال گذشته به کلمبیا کوچ کرده بودند پیوست. او به امید زندگی بهتر کشورش را ترک کرد، ولی همچنان از حملات دولتی و اقدامات شدید علیه اجتماع ارزهای دیجیتال وحشت دارد.

او اکنون در شهر بوگوتا و در دفتر استارتاپ سِند به انجام امور اداری و منابع انسانی مشغول است و در کنار آن، به مدیریت برنامه‌های مربوط به نمایندگان سِند هم می‌پردازد. الیزا پول و موادغذایی را به ونزوئلا می‌فرستد و قصد دارد شوهر و پسرش را نیز از این کشور خارج کند.

او می‌گوید:

من یک پسر ۱۱ ساله دارم و برای او هم که شده باید برگردم. می‌ترسم، زیرا نمی‌دانم آیا به من اجازه می‌دهند دوباره به کشورم بازگردم و یا اینکه آیا کلمبیا اجازه می‌دهد با خانواده‌ام دوباره به اینجا بیایم. این ریسکی است که باید قبول کنم.

در اولین روز حضورش در بوگوتا، به یک سوپرمارکت می‌رود. او پس از سال‌ها کمبود محصولات در فروشگاه‌ها، یک رول دستمال توالت را روی قفسه می‌بیند. او اولین بار پس از ده سال یک قفسه پر از شیر می‌بیند. سال‌ها او فقط شیر خشک استفاده می‌کرد.

الیزا می‌گوید: