قاتلان اتریوم؛ بلاک چین‌هایی که اتریوم ۲.۰ را به چالش خواهند کشید

با عرضه اولین نسخه اتریوم، امکان ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز و اجرای قراردادهای هوشمند روی بلاک چین فراهم شد و مزیت پیشتازی این پلتفرم، اتریوم را به برترین ارز دیجیتال پس از بیت کوین تبدیل کرد. اما اکنون و با توجه به پیشرفت‌های چشم‌گیر سایر رقبای اتریوم در حوزه دیفای، نسخه جدید اتریوم یعنی اتریوم ۲.۰ فاقد این مزیت پیشتازی است. حال پرسش اینجاست که با توجه به ویژگی‌های نوآورانه و کاربردی سایر پلتفرم‌ها، اتریوم در این رقابت تنگاتنگ چگونه ظاهر خواهد شد؟ در این مطلب با استفاده از مقاله‌ای از وب‌سایت کوین تلگراف، اتریوم را با برخی از بزرگترین رقبای خود مقایسه خواهیم کرد.

بعد از چندین سال توسعه، در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری به راه‌اندازی اتریوم ۲.۰ نزدیک‌ هستیم. با وجود شروع متزلزل شبکه با مشکلاتی که برای شبکه آزمایشی مِدالا (Medalla) ایجاد شد، به نظر می‌رسد که تیم توسعه اتریوم همچنان باید کار روی اتریوم ۲.۰ را ادامه دهد. با این حال، رائول جردن (Raul Jordan)، یکی از توسعه‌دهندگانِ پریزمتیک لبز (Prysmatic Labs)، تیم توسعه اتریوم، در آخرین مطلبی که در وب‌سایت مدیوم منتشر کرد، نوشت:

هنوز هم، دو تا سه ماه پس از بلاک جنسیس (اولین بلاک) مدالا، زمان ایده‌آلی [برای راه‌اندازی اتریوم ۲.۰] است.

در این مرحله، سه ماه دیگر چه معنایی دارد؟ ایده به‌روزرسانی اتریوم از زمان راه‌اندازی این پلتفرم در سال ۲۰۱۵ مطرح بوده است. مدت زمانی که برای رسیدن به این نقطه از پیاده‌سازی اتریوم ۲.۰ طی شده است، خود گویای چالش‌ها و مشکلاتِ تعویض موتور وسیله‌ای در حال حرکت، در مقایسه با وسیله‌ای است که از ابتدا ساخته می‌شود.

از سال ۲۰۱۵، توسعه‌دهندگان بسیاری از این فرصت برای ساخت موتورهای خود استفاده کرده‌اند، موتورهایی که اغلب به‌منظور غلبه بر مشکلی طراحی شده‌اند که اتریوم ۲.۰ به‌دنبال رفع آن است. البته در برخی موارد، موتورهای جدید ارمغان‌های دیگری نیز به همراه داشته‌اند. گرچه اتریوم ۱.۰ ظهوری بی‌همتا داشت و افق جدیدی را پیش روی صنعت ارزهای دیجیتال گستراند، نسخه دوم این پلتفرم در فضایی رقابتی و پررونق راه‌اندازی خواهد شد.

بی‌شک، این رقابت هرروز دشوارتر می‌شود. هنگامی که ایاس (EOS) در سال ۲۰۱۸ راه‌اندازی شد، آن‌طور که پیش از راه‌اندازی انتظار می‌رفت، نتوانست اتریوم را شکست دهد. اما اخیراً، پولکادات (Polkadot) شاهد پیشرفت قابل‌توجهی بوده است و توکن دات (DOT)، از نظر ارزش بازارِ توکنی که روی پلتفرمی مناسب برای توسعه اپلیکیشن ایجاد شده باشد، در رتبه دوم بعد از اتریوم جای گرفته است. با توجه به شرایط موجود، اتریوم ۲.۰ در برابر سایر پلتفرم‌هایی که قصد حل‌کردن برخی از مهم‌ترین مشکلات بلاک چین را دارند، چگونه ظاهر خواهد شد؟

کاردانو در مقابل اتریوم ۲.۰

طی چند سال اخیر، کاردانو (Cardano) یکی از محبوب‌ترین رقبای اتریوم بوده است. چارلز هاسکینسون (Charles Hoskinson)، ریاضی‌دان و یکی از ‌هم‌بنیان‌گذاران اولیه اتریوم، این پلتفرم را ایجاد کرده است. هاسکینسون سال ۲۰۱۴ از تیم اتریوم جدا شد و سپس شرکت IOHK، شرکت سازنده پلتفرم کاردانو را راه‌اندازی کرد.

در سال جاری، کاردانو با راه‌اندازی شلی (Shelley)، جدیدترین مرحله به‌روزرسانی روی شبکه اصلی خود، یکی از مهم‌ترین سوژه‌های موردبحث در فضای ارزهای دیجیتال بوده است. این به‌روزرسانی پای سهام‌گذاری (Staking) را به شبکه کاردانو باز کرده است که یکی از نتایج آن، افزایش قیمت قابل‌توجه آدا (ADA)، ارز دیجیتال این شبکه، بوده است. با این حال، کاردانو نیز مانند اتریوم در حال کار روی پیاده‌سازی بلندمدت شبکه خود است. شلی فقط دومین مرحله از پنج مرحله بهبود بلاک چین کاردانو است. در مرحله بعدی، ویژگی‌های قراردادهای هوشمند، مقیاس‌پذیری بیشتر و قابلیت مدل نظارتی به این شبکه افزوده خواهد شد.

برخلاف اتریوم ۲.۰، کاردانو در نهایت یک مدل نظارتی درون‌زنجیره‌ای را اجرا خواهد کرد. یکی از اعضای شرکت کوآنت‌استمپ (Quantstamp)، که طی چند ماه اخیر در حال بررسی کُد پایه کاردانو بوده است، طی مصاحبه‌ای گفت که به‌عقیده او، این پروژه در نهایت بر تزوس (Tezos)، پلتفرم مطرح دیگری در زمینه نظارت درون‌زنجیره‌ای، برتری خواهد یافت و از لحاظ انتخاب کاربران جهت ایجاد قراردادهای هوشمند، در جایگاه دوم پس از پلتفرم اتریوم قرار خواهد گرفت.

تزوس در مقابل اتریوم ۲.۰

تزوس در سال ۲۰۱۸ و در همسایگی اتریوم راه‌اندازی شد؛ بنیادهای پشتیبان هر دو پروژه، اکوسیستم کریپتو وَلی (Crypto Valley) در سوئیس را به‌عنوان مکان اصلی شرکت خود در نظر گرفتند. توسعه‌دهندگان اصلی تزوس، آرتور برایتمن (Arthur Breitman) و کتلین برایتمن (Kathleen Breitman) هستند. البته، روابط بین برایتمن‌ها و بنیاد تزوس همواره با درگیری و مشکلاتی همراه بوده است.

پروتکل اجماع تزوس، اثبات سهام نمایندگی‌شده (DPoS) است که تزوس در پلتفرم خود، آن را «اثبات کار سیال» (liquid proof-of-stake) نامیده است. محققان دریافته‌اند با اینکه تمرکززدایی تزوس به‌اندازه اتریوم نیست، اما نسبت به بسیاری دیگر از بلاک چین‌های مبتنی بر اثبات سهام نمایندگی‌شده، غیرمتمرکزتر است، احتمالاً به این علت که تزوس سقفی برای تعداد نودها (node) در نظر نمی‌گیرد. بنابراین، رقابت تزوس و اتریوم ۲.۰ قطعاً بر سر امنیت و توان عملیاتی خواهد بود. اصلی‌ترین تفاوت این دو پلتفرم، احتمالاً مدل نظارتی درون‌زنجیره‌ای تزوس است.

هنگامی که برایتمن‌ها پلتفرم تزوس را ایجاد کردند، تصور ایده‌آل آنها ایجاد ویژگی حفظ شبکه به‌صورت مستقل و به‌دست اعضای شبکه بود. مشابه با آنچه که درنهایت برای کاردانو برنامه‌ریزی شده است، هر عضوی از تزوس که حداقل ملزومات سهام‌گذاری را انجام دهد، می‌تواند در خصوص به‌روزرسانی پروتکل رأی دهد؛ درصورت رسیدن آرا به حد نصاب، به‌روزرسانیِ مربوطه مستقیماً اِعمال خواهد شد. در مقابل، مدل نظارتی اتریوم همیشه تلاشی برون‌زنجیره‌ای بوده است و تا اطلاع ثانوی، به همین منوال باقی خواهد ماند. تا اینجا، بهتر است بگوییم هیچ‌کدام از این مدل‌ها نتوانسته‌اند برتری ذاتی خود را نسبت به دیگری اثبات کنند.

RSK در مقابل اتریوم ۲.۰

پلتفرم RSK اواخر سال ۲۰۱۷ راه‌اندازی شد و با وعده ایجاد قابلیت‌های قرارداد هوشمند در شبکه بیت کوین، سروصدا و هیجان زیادی به راه انداخت. علاوه بر این، پلتفرم RSK با ظرفیت صدها تراکنش در ثانیه، از نظر مقیا‌س‌پذیری یکی از اولین تهدیدها برای اتریوم به شمار می‌رفت.

همچنین، RSK استخراجی ترکیبی با بیت کوین دارد. استخراج ترکیبی (Merged Mining) فرایند استخراج دو ارز دیجیتال به‌طور هم‌زمان و بدون کاهش توان پردازشی است. در حال حاضر، این فرایند استخراج شامل ۴۸ درصد از توان کل هشینگ (hashing) شبکه بیت کوین می‌شود. علاوه بر این، این پلتفرم یکی از رقبای سرسخت اتریوم از نظر تأمین امنیت شبکه از طریق تمرکززدایی محسوب می‌شود.

پروژه RSK با حمایت شرکت مادر آی‌اووی لبز (IOV Labs)، راه خود را در چندین حوزه باز کرده است. پلتفرم RSK از نظر تعامل‌پذیری و گسترش به فضای امور مالی غیرمتمرکز (دیفای)، یکی از مهم‌ترین رقبای اتریوم به شمار می‌رود.  

در اوایل سال جاری، RSK پُلی جهت تعامل‌پذیری با اتریوم ایجاد کرد که به همه اعضاء اجازه می‌داد توکن‌های خود را بین دو پلتفرم جابه‌جا کنند، از جمله استیبل کوین‌های مبتنی بر RSK و توکن‌های اهرمی ایجادشده توسط شرکتِ توسعه‌ی کوینِ مانی ‌آن‌ چین (Money on Chain). به‌عقیده دیِگو گوتیِرز زالدیوار (Diego Gutierrez Zaldivar)، مدیرعامل آی‌اووی لبز، بزرگترین نیروی محرکه برای پذیرش بلاک چین، تعامل‌پذیری است و نه رویکرد رقابتی. زالدیوار در مصاحبه‌ای اظهار داشت:

ما بر این باوریم که بیت کوین، RSK، اتریوم و سایر بلاک چین‌های باز، شبکه‌ای از شبکه‌ها را شکل خواهند داد و اینترنت ارزش (Internet of Value) را به وجود خواهند آورد. این امر می‌تواند زیرساخت مطلوب مالی و اجتماعی آینده را فراهم کند. تعامل‌پذیری راه‌حل کلیدی برای اطمینان از پادشکنندگیِ (antifragility) فناوری بلاک چین و پذیرش آن از سوی عموم افراد است.

کیوتم در مقابل اتریوم ۲.۰

طی سال جاری، پلتفرم کیوتُم (Qtum)، با انجام فورکی موفق و ایجاد نسخه‌ای جدید از شبکه اصلی‌اش، به یکی از اهداف اساسی‌ در نقشه مسیر خود دست یافت. مشابه با آنچه اکنون اتریوم ۲.۰ در حال آزمایش است، کیوتم برمبنای پروتکل اجماع اثبات سهام اجرا می‌شود. با این حال، با اینکه سهام‌گذاری در اتریوم ۲.۰ به حداقل سهام ۳۲ اتر احتیاج دارد، کیوتم در تلاش است تا مطمئن شود که همه اعضا می‌توانند در برنامه سهام‌گذاری این پلتفرم شرکت کنند.

اخیراً، این شبکه گزینه سهام‌گذاری آفلاین را ایجاد کرده است تا یکی از معدود پلتفرم‌هایی باشد که به کاربران خود اجازه سهام‌گذاری توکن‌هایی را می‌دهد که در کیف پول سرد و آفلاین خود ذخیره کرده‌اند. در تمام برنامه‌های سهام‌گذاری، بیشترین پاداش نصیب افرادی می‌شود که بیشترین تعداد توکن را سهام‌گذاری کرده‌اند؛ با این حال، هیچ شرط حداقلی برای سهام‌گذاری در پلتفرم کیوتم وجود ندارد. جردن اِرلز (Jordan Earls)، هم‌بنیان‌گذار کیوتم، طی مصاحبه‌ای در این خصوص توضیح داد:

ما به تغییر به اثبات سهام به چشم تحقق ویژگی‌هایی نگاه می‌کنیم که از ابتدا مدت‌ها به آنها اندیشیده‌ایم؛ انرژی، کاربرپسندی و امنیت. علاوه بر این، متأسفانه شاهد بوده‌ایم که باور قدیمی مبنی بر ایمن‌تر بودن ذاتی اثبات کار نسبت به اثبات سهام نادرست است، زیرا در زنجیره‌های مبتنی بر اثبات کار، مانند اتریوم کلاسیک، خطر حمله‌های ۵۱ درصد بیشتر است. به نظر ما، این امر تأییدی بر این دیدگاه ما است که در آینده، پروتکل‌های اجماع برای اکثر زنجیره‌های غیربیت‌ کوینی، اثبات سهام خواهد بود.

علاوه بر این، شبکه کیوتم بر اساس ماشین مجازی اتریوم (Ethereum Virtual Machine) کار می‌کند، به این معنی که این پروژه می‌تواند به‌طور بالقوه از پیشرفت‌های اتریوم ۲.۰، مانند شاردینگ (sharding)، استفاده کند. با این حال، برخلاف اتریوم، که در حال حاضر محدود به زبان برنامه‌نویسی سالیدیتی است، توسعه‌دهندگان کیوتم می‌توانند اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز خود را با استفاده از طیف گسترده‌ای از زبان‌های معروف و پرکاربرد بنویسند.

ماتیک نتورک در مقابل اتریوم ۲.۰

ماتیک نتورک (Matic Network)، به‌عنوان لایه دوم اتریوم، چندین قابلیت مشابه با قابلیت‌های اتریوم، از جمله سازگاری با توکن‌های ERC-20، ارائه می‌دهد. اما این پروژه طبق ادعایی که دارد، در مقایسه با اتریوم مقیاس‌پذیری فوق‌العاده بالاتری دارد و می‌تواند تا ۶۵,۰۰۰ تراکنش را در ثانیه پردازش کند. از جمله حامیان اولیه این پروژه، بایننس بود که روی پلتفرم لانچ‌پد (Launchpad) خود برای عرضه‌های اولیه کوین، توکن ماتیک نتورک را برای فروش ارائه داد. همچنین، کوین‌بیس ونچرز (Coinbase Ventures) نیز یکی از سرمایه‌گذاران اولیه روی این پلتفرم بود. علاوه بر این، ماتیک با پروژه‌های باسابقه‌ای همچون دیسنترالند (Decentraland)، به‌منظور افزایش توان عملیاتی، همکاری کرده است.

بنابراین، اگر اتریوم ۲.۰ مقیاس‌پذیری پلتفرم را بهتر کند، آیا به این معنا است که به پروژه‌های لایه‌ دوم همچون ماتیک نتورک دیگر نیازی نیست؟ به عقیده سندیپ نِیلوال (Sandeep Nailwal)، مدیر ارشد عملیات در پروژه ماتیک، اتریوم ۲.۰ نمی‌تواند مشکل مقیاس‌پذیری را مانند ماتیک حل کند. او در مصاحبه‌ای بیان کرد:

اتریوم ۲.۰ مقیاس‌پذیری شبکه را به بی‌نهایت نمی‌رساند. در بهترین حالت، ۶۴ شارد (بخش) با زنجیره‌هایی تقسیم‌شده (sharded) مشابه با زنجیره فعلی اتریوم خواهیم داشت. با فرض اینکه هر زنجیره می‌تواند اثبات سهام را تا ۵۰ تراکنش در ثانیه بهبود دهد، توان عملیاتی کل اتریوم ۲.۰ در بهترین حالت، فقط ۳,۲۰۰ تراکنش در ثانیه خواهد بود.

به نظر نیلوال، این واقعیت ساده که اتریوم می‌تواند توان عملیاتی بالاتری را ارائه دهد، خود باعث افزایش تقاضا می‌شود و وضعیت به حدی می‌رسد که اتریوم هرگز نمی‌تواند برای این حجم از فعالیتِ اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز ظرفیت داشته باشد. نیلوال افزود:

بلاک چین‌های لایه اول، پلتفرم‌هایی برای توافق هستند. آنها برای حمایت از «فعالیت‌های تجاری» ساخته نشده‌اند.

با توجه به رونق روزافزون اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز دیفای روی شبکه اتریوم که باعث افزایش گس (کارمزد تراکنش‌ها) نیز شده است، افرادی که از پلتفرم‌های لایه دوم برای ویژگی‌هایی همچون رأی نظارتی استفاده می‌کنند، دیگر نیازی به استفاده از پلتفرم رقیب نخواهند داشت.

ترون در مقابل اتریوم ۲.۰

در سال ۲۰۱۷، ترون (Tron) به‌عنوان یکی از اولین رقبای اتریوم راه‌اندازی شد. این پلتفرم زیر نظر جاستین سان (Justin Sun) و با ادغام با بیت‌تورنت (BitTorrent) به پیشرفت‌های بسیاری دست یافت. در مارس ۲۰۱۹ (اسفند ۹۷)، تتر اعلام کرد که توکن‌های خود را روی ترون هم عرضه خواهد کرد. در عرض ۶ ماه، تترِ مبتنی بر ترون، با استفاده از توان عملیاتی بهتر ترون در مقایسه با اتریوم، ۱۲ درصد از کوین‌‌های در گردش خود را افزایش داد.

با این حال، با توجه به اینکه پلتفرم ترون مبتنی بر پروتکل اثبات سهام نمایندگی‌شده است، مقیاس‌پذیری ترون ممکن است چندان ثمربخش نباشد. در سال ۲۰۱۹، لوسین چن (Lucien Chen)، هم‌بنیان‌گذار ترون، اعلام کرد که به‌علت ماهیت «شبه غیرمتمرکز» ترون، قصد جدایی از این پروژه را دارد. به عقیده او، این امر خلاف هدف و مقصود شرکت برای ایجاد «وب غیرمتمرکز» بود. از سویی دیگر، طبق داده‌های شرکت کانسنسیس (ConsenSys)، اتریوم ۲.۰ با بیش از ۱۶,۰۰۰ اعتبارسنج روی زنجیره بیکن (Beacon Chain) راه‌اندازی می‌شود و تمرکززدایی بسیار بیشتری نسبت به ترون خواهد داشت.

الروند در مقابل اتریوم ۲.۰

الروند (Elrond)، به‌عنوان یکی از جدیدترین رقبای اتریوم، شبکه اصلی خود را در ژوییه سال جاری (اوایل مرداد) راه‌اندازی کرد. از نظر مقیاس‌پذیری، اتریوم ۲.۰ کار سختی در رقابت با الروند در پیش‌ خواهد داشت. به‌لطف سازوکار شاردینگ وضعیت تطبیقی (adaptive state sharding)، الروند توانست تا ۲۶۰,۰۰۰ تراکنش در ثانیه روی شبکه آزمایشی خود پردازش کند.  

طبق گفته دنیل سِرب (Daniel Serb)، مدیر توسعه کسب‌وکار در الروند، رویکرد این پلتفرم به شاردینگ، مشابه رویکرد اتریوم ۲.۰ است. هر دو پلتفرم با پارتیشن‌بندی و تقسیم‌بندی نودهای شبکه، تراکنش‌ها و وضعیت بلاک چین، قصد دارند توان عملیاتی خود را افزایش دهند. با این حال، الروند با تعداد ثابتی شارد (بخش) کار خود را آغاز می‌کند؛ این شاردها می‌توانند ۱۵,۰۰۰ تراکنش در ثانیه را پردازش کنند. این پروتکل به تعداد شاردها اجازه می‌دهد تا به‌نسبت ترافیک شبکه و به‌شکلی پویا افزایش یابند. در مقابل، تعداد شاردهای شبکه اتریوم ثابت و ۶۴ عدد است. در طولانی‌مدت و در مقایسه با اتریوم، الروند می‌تواند پلتفرم مناسب‌تری برای ایجاد اپلیکیشن‌های مختلف از سوی توسعه‌دهندگان باشد. سِرب افزود:   

یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های الروند این است که نویسندگان قراردادهای هوشمند ۳۰ درصد از گس مصرف‌شده در قرارداد خود را به‌عنوان حق امتیاز دریافت می‌کنند، بدون اینکه نیاز باشد کاربری که از این قرارداد هوشمند استفاده می‌کند، مبلغ بیشتری بپردازد. قراردادهای هوشمند الروند قابل‌ارتقا هستند و قطعاً فرایند چرخه حیات هر پروژه را آسان‌تر می‌کنند.

الگورند در مقابل اتریوم ۲.۰

الگورند (Algorand) که در سال ۲۰۱۹ راه‌اندازی شد، محصول فکری سیلویو میکالی (Silvio Micali)، استاد موسسه فناوری ماساچوست (MIT) و برنده جایزه تورینگ (Turing Award)، است. این پروژه ادعا می‌کند که اولین پروژه‌ بهره‌مند از پروتکل اجماع «اثبات سهام خالص» (pure proof-of-stake) است؛ به‌منظور تأمین امنیت شبکه، این پروتکل اطمینان حاصل می‌کند که مالکانِ تعداد اندکی از توکن‌های الگو (ALGO) نمی‌توانند آسیبی به شبکه برسانند.

احتمالاً مهم‌ترین حوزه‌ای که الگورند در آن می‌تواند با اتریوم ۲.۰ رقابت کند، در زمینه توسعه پلتفرم است. دو عرضه‌کننده بزرگ استیبل کوین، تتر و یو‌اس‌دی کوین (USD Coin)، روی پلتفرم الگورند فعالیت می‌کنند. در ماه آوریل (اردیبهشت)، پراپس پراجکت (Props Project)، شبکه‌ای غیرمتمرکز از اپلیکیشن‌ها، از یک بلاک چین خصوصی به الگورند کوچ کرد.

پال ریگل (Paul Riegle)، مدیر محصول الگورند، چندی پیش طی مصاحبه‌ای اعلام کرد که این پروژه، با به‌روزرسانی‌های اخیر خود به‌وسیله روش بسیار جذابِ «کلیدگذاری مجدد» (rekeying)، نقشی مؤثر در گسترش فضای دیفای داشته‌ است. در حال حاضر، اگر کاربران بخواهند دارنده مجاز کلید خصوصی را در کیف پول‌های چندامضایی عوض کنند، دچار دردسر فراوان خواهند شد. کلیدگذاری مجدد به کاربران اجازه می‌دهد تا با استفاده از یک رویکرد خرج‌کردن درون‌ساختی، به‌راحتی از آدرس‌ تک‌کلیدی به آدرس چندامضایی یا آدرسی با نظارت قراردادهای هوشمند نقل‌مکان کنند. در فضای دیفای، این پیشرفت می‌تواند کار را برای اپراتورهای اپلیکیشن‌های غیرمتمرکزی که وجوه کاربران را به‌عنوان امانت (کاستدی) نگهداری می‌کنند، آسان‌تر کند.

کازماس در مقابل اتریوم ۲.۰

کازماس (Cosmos) در سال ۲۰۱۹ راه‌اندازی شد و به‌عنوان یکی از اولین پلتفرم‌هایی که قابلیت تعامل‌پذیری را به بلاک چین اضافه کردند، سروصدای زیادی به راه انداخت. شرکت تِندرمنیت (Tendermint) کار توسعه کازماس را بر عهده داشت و مسئولیت ساخت اکوسیستمی میان‌زنجیره‌ای از سوی بنیاد اینترچین (Interchain Foundation) به این شرکت محول شد.

در سال ۲۰۲۰، تعامل‌پذیری به یکی از مهم‌ترین جوانبِ صنعت بلاک چین تبدیل شد و از این رو، به مزیتی برتر نسبت به اتریوم ۲.۰ دست یافت. با این حال، مضمونی متحدکننده وجود دارد که پروژه‌های تعامل‌پذیر بلاک چین‌ را زیر چتر خود گِرد می‌آورد: تعامل‌پذیری به تمام پروژه‌ها سود می‌رساند. بیلی رِنِکمپ (Billy Rennekamp)، یکی از اعضای هیئت‌مدیره در بنیاد اینترچین، در مصاحبه‌ای توضیح داد که تعامل‌پذیری چگونه همان‌طور که برای اتریوم ۲.۰ منفعت دارد، به سایر پلتفرم‌ها نیز کمک می‌کند. او اظهار داشت:

چشم‌انداز نهایی، ایجاد اکوسیستمی بزرگ و متنوع از بلاک چین‌ها است، از جمله اتریوم ۲.۰ که از طریق ارتباطات بین بلاک چینی (IBC) می‌تواند با سایر بلاک چین‌ها ارتباط برقرار کند تا با هم، اینترنتی از بلاک چین‌ها یا همان اینترچین (ارتباط میان‌زنجیره‌ای؛ اشاره‌ای به نام بنیاد اینترچین) را شکل دهند. اگر اتریوم ۲.۰ از ارتباطات بین بلاک چینی برای ارتباطات بین شاردها استفاده کند، می‌تواند برای ایجاد ارتباط بین‌زنجیره‌ای نیز از آن استفاده کند.

علاوه بر این، کازماس از طریق تحمل خطای بیزانسِ (BFT) تندرمینت نیز مقیاس‌پذیری خود را افزایش می‌دهد. به گفته ایثان بوخمن (Ethan Buchman)، هم‌بنیان‌گذار کازماس و مدیرعامل پلتفرم اینفُرمال سیستمز (Informal Systems)، تحمل خطای بیزانس کلاسیک احتمالاً یکی از ساده‌ترین و انعطاف‌پذیرترین رویکردها برای رسیدن به اجماع است. بوخمن افزود:

طراحی تندرمینت، موتور اجماع تحمل خطای بیزانس را از اقتصاد اثبات سهام جدا می‌کند و با این کار، انجام آزمایش‌های بیشتر روی جزئیات اقتصادی را ممکن می‌کند. در مقابل، الگوریتم اجماع اتریوم ۲.۰ رابطه تنگاتنگی با سایر اجزای اتریوم ۲.۰ دارد.

آردور در مقابل اتریوم ۲.۰

آردور (Ardor) در اوایل سال ۲۰۱۸ راه‌اندازی شد و یکی از اولین پلتفرم‌هایی بود که از معماری چندزنجیره‌ایِ مبتنی بر الگوریتم اجماع اثبات سهام استفاده کرد. آردور بر اساس ساختار زنجیره پدر و فرزند کار می‌کند که در مقایسه با بلاک چین‌های خطی، همچون بیت کوین و اتریوم، توان عملیاتی بهتری ارائه می‌دهد. این ساختار را می‌توان با سازوکار شاردینگ در اتریوم ۲.۰ مقایسه کرد که در آن زنجیره بیکن اتریوم، زنجیره‌های تقسیم‌شده‌ای (sharded) دارد که به‌عنوان زیرساختار به موازات یکدیگر کار می‌کنند.

از سویی دیگر، آردور ویژگی درون‌ساختی بسیار مهم دیگری دارد که توسعه‌دهندگان اصلی بلاک چین غالباً آن را نادیده می‌گیرند؛ در پلتفرم آردور، اپراتورهای زنجیره فرزند می‌توانند توکن‌های بومی خود را عرضه کنند، این توکن‌ها با زنجیره پدر سازگار هستند. لیور یافی (Lior Yaffe)، هم‌بنیان‌گذار و مدیر عامل یِلوریدا (Jelurida) است، شرکتی که پلتفرم‌های آردور و Nxt را اجرا می‌کند. یافی طی مصاحبه‌ای اظهار داشت:

سیستم بسته‌بندی زنجیره فرزند در آردور، به توسعه‌دهنده‌های اپلیکیشن‌ها اجازه می‌دهد تا در پرداخت کارمزدهای تراکنش کاربران خود به آنها کمک کنند. توسعه‌دهندگان همچنین می‌توانند به‌صورت اختیاری اپلیکیشنی ترکیبی از شاردهای (بخش‌های) دارای مجوز بسازند و امنیت آنها را از طریق زنجیره عمومی بدون نیاز به مجوز تأمین کنند.

یافی همچنین افزود که هر دو ویژگی روی شبکه اصلی در دسترس هستند. در این بین، یافی هنوز در مورد زمان اجرای اتریوم ۲.۰ در تردید است. او گفت:

دشوار می‌توان گفت اتریوم ۲.۰ چگونه و چه زمان آماده خواهد شد.  ‌

سخن پایانی؛ هیچ بلاک چینی برتری ندارد

تا به اینجا، با وجود تمام مزیت‌های آشکاری که این پلتفرم‌ها دارند، هنوز هیچ‌کدام نتوانسته‌اند از لحاظ پذیرش کاربران، گوی سبقت را از اتریوم بربایند. با این حال، با توجه به اینکه پیاده‌سازی کامل و نهایی اتریوم ۲.۰ ممکن است حداقل یک تا دو سال به طول انجامد، هنوز هم احتمال تغییر اوضاع وجود دارد.

پلتفرم‌های گفته‌شده رقبایی بسیار جدی برای اتریوم هستند و با گذشت زمان و ارائه به‌روزرسانی‌های جدیدتر، رقابت بین این پلتفرم‌ها و اتریوم سخت‌تر می‌شود. حتی اگر اتریوم بتواند صدرنشینی خود را حفظ کند، پیشرفت‌های سایر پلتفرم‌ها در زمینه تعامل‌پذیری و مقیاس‌پذیری، بی‌شک جای پای آنها را برای طولانی‌مدت محکم می‌کند.