ری استیکینگ

ری استیکینگ روش جدیدی در دنیای ارزهای دیجیتال است که به کاربران اجازه می دهد از دارایی های استیک شده خود برای ایمن سازی چندین پروتکل به طور همزمان استفاده کنند. دنیای ارزهای دیجیتال با نوآوری های متوالی امکانات جدیدی را در اختیار کاربران قرار می دهد که یکی از این نوآوری ها، Re-Staking است که علاوه بر کسب سود با خرید بیت کوین یا خرید تتر، به کاربران این امکان را می دهد تا امنیت شبکه های مختلف را بهبود بخشند. این مقاله به بررسی مفهومی جدید و کاربردی در حوزه بلاک چین و ارزهای دیجیتال می پردازد که می تواند تاثیرات قابل توجهی در بهبود کارایی و امنیت شبکه ها داشته باشد. درک این مفهوم برای کسانی که می خواهند از دارایی های دیجیتال خود حداکثر استفاده را ببرند بسیار مهم است.

ری استیکینگ چیست؟

Restaking این مفهوم را می رساند دارایی هایی که توسط کاربران استیک شده اند علاوه بر امنیت شبکه اصلی، می توانند امنیت شبکه های دیگر را نیز تامین کنند؛ این مفهوم به ویژه در بلاک چین های اثبات سهام (PoS) مانند اتریوم محبوب است. به این ترتیب، کاربران می توانند بازدهی بیشتری از دارایی های سهام خود کسب کنند و در عین حال به امنیت و ثبات شبکه های مختلف کمک کنند.

انواع روش ‌های ری استیکینگ

انواع Restaking را می توان به چند دسته کلی تقسیم کرد که هر کدام ویژگی ها و کاربردهای خاص خود را دارند. این ری استیکینگ ها عبارتند از:

نوع سنتی (Traditional Re-staking):

در این نوع، دارایی های سهامدار مستقیماً در چندین پروتکل مختلف استفاده می شود. این پروتکل ها می توانند به طور همزمان از یک دارایی انباشته برای ایمن سازی شبکه های خود استفاده کنند.

نوع مایع (Liquid Staking):

در استیکینگ مایع، کاربران می توانند دارایی های خود را به اشتراک بگذارند و در عین حال از نقدشوندگی این دارایی ها استفاده کنند. کاربران توکن های مایع دریافت می کنند که نشان دهنده دارایی های قفل شده است و می تواند در پروتکل های مختلف دیفای استفاده شود.

ری استیکینگ با استفاده از قراردادهای هوشمند:

 این نوع باز پرداخت با استفاده از قرارداد های هوشمند انجام می شود که به طور خودکار شرایط و قوانین سهامداری را اجرا می کند و امنیت دارایی ها را تضمین می کند. این قراردادها می توانند به عنوان واسطه بین کیف پول کاربران و دارایی های سهام عمل کنند.

نوع ترکیبی (Hybrid Re-staking):

در این نوع از ترکیبی از روش های سنتی و استیکینگ لیکوئید استفاده می شود تا کاربران بتوانند از مزایای هر دو روش بهره مند شوند. کاربران می توانند دارایی های خود را در حالی که از نقدینگی خود برای کسب بازدهی بالاتر استفاده می کنند، به اشتراک بگذارند.

نوع اختصاصی:

این نوع برای پروتکل های خاصی طراحی شده است که به امنیت و کارایی بالاتری نیاز دارند. در این روش، دارایی های سهامدار فقط برای ایمن سازی یک یا چند پروتکل خاص استفاده می شود. هر یک از این نوع ری استیکینگ ها، ویژگی ها و مزایای خاص خود را دارند و انتخاب نوع مناسب به نیازها و اهداف سرمایه گذاران بستگی دارد.

روش کار با ری استیکینگ

مراحل و فرآیندهای Restaking عبارتند از:

• انتخاب پروتکل: اولین مرحله در این فرآیند، انتخاب یک پروتکل مناسب است. پروتکل هایی مانند EigenLayer از جمله پیشگامان در این زمینه هستند که امکان جمع آوری مجدد دارایی های استیک شده را فراهم می کند.
• استیک کردن دارایی: کاربران دارایی های خود را استیک می کنند. این دارایی ها ممکن است شامل اتریوم یا توکن های استیک مایع باشد. پروتکل‌های استیکینگ لیکوئید مانند Lido Finance و Rocket Pool توکن‌هایی ایجاد می‌کنند که می‌توانند در پروتکل‌های دیگر استفاده شوند.
• ری استیکینگ دارایی ها: دارایی های استیک شده پس از آن به پروتکل های دیگر برای ایمن سازی آنها اختصاص داده می شوند. در پروتکل EigenLayer، این دارایی ها به طور فعال برای ایمن سازی پروتکل های مختلف به نام خدمات تأیید شده فعال (AVS) استفاده می شوند.
• کسب جوایز: کاربران از جوایز پایه استیکینگ و همچنین پاداش های اضافی از پروتکل های دیگر بهره مند می شوند. این پاداش‌ها شامل توکن‌های اضافی یا افزایش نرخ بازده است.

مزایا و معایب ری استیکینگ

Restaking یکی از روش های جدیدتر در دنیای ارز دیجیتال است و مزایا و معایب خاص خود را دارد. در این قسمت به بررسی این مزایا و معایب می پردازیم.

مزایای ری استیکینگ

• افزایش بازده برای استیکرها: این روش به کاربران امکان می دهد بازده بیشتری از دارایی های سهام خود کسب کنند. با استفاده از ری استیکینگ، کاربران می توانند پس از خرید ارز دیجیتالی مانند اتریوم، دارایی های خود را به طور همزمان روی چندین پروتکل قرار دهند و از جوایز بیشتری برخوردار شوند.

• کاهش هزینه‌های راه‌اندازی برای پروتکل‌های جدید: این روش به پروتکل‌های جدید اجازه می‌دهد تا از امنیت و قدرت بلاک چین ‌های بزرگتری مانند اتریوم بدون نیاز به ایجاد یک شبکه تأیید مستقل استفاده کنند. این امر هزینه و زمان مورد نیاز برای راه اندازی پروتکل های جدید را کاهش می دهد و به توسعه سریعتر فناوری های جدید کمک می کند.
• امنیت شبکه بهبود یافته: با استفاده از این روش، دارایی های سهام به ایمن کردن چندین پروتکل کمک می کند که می تواند به افزایش امنیت کلی شبکه و کاهش احتمال حملات منجر شود. با مشارکت بیشتر کاربران در امنیت پروتکل های مختلف، شبکه ها می توانند در برابر تهدیدات انعطاف پذیرتر شوند.
• انعطاف‌پذیری بیشتر برای کاربران: این روش به کاربران اجازه می‌دهد تا دارایی‌های خود را انعطاف ‌پذیرتر مدیریت کنند و از فرصت ‌های مختلف سهام استفاده کنند. این امر جذابیت و قابلیت استفاده ارزهای دیجیتال را افزایش می دهد و به کاربران این امکان را می دهد که به راحتی در پروتکل های مختلف شرکت کرده و از مزایای آن بهره مند شوند.

معایب ری استیکینگ

• خطرات مرتبط با اسلش کردن: یکی از بزرگترین معایب، خطر اسلشینگ است. Slashing زمانی اتفاق می‌افتد که یک اعتبارسنجی ضعیف عمل کند و دارایی‌های سهامدار آنها جریمه شود. با استفاده از دارایی های سهامدار برای ایمن سازی چندین پروتکل، این ریسک افزایش می یابد و هر اشتباهی می تواند منجر به مجازات های شدیدتر شود.

• خطرات قراردادهای هوشمند: قراردادهای هوشمند، به‌ویژه پروتکل‌های جدید و نوآورانه، ممکن است دارای آسیب ‌پذیری ‌ها و اشکالاتی باشند که می ‌تواند منجر به از دست دادن دارایی ‌ها شود. هرگونه اشکال در کد قرارداد هوشمند می تواند منجر به حملات هکرها و از دست دادن سرمایه شود. بنابراین کاربران باید در انتخاب پروتکل هایی که استفاده می کنند بسیار دقت کرده و از امنیت آنها اطمینان حاصل کنند.
• ریسک ‌های عملیاتی: به دلیل پیچیدگی، بازسازی مجدد ممکن است کاربران را در معرض خطرات عملیاتی قرار دهد. این ریسک ها شامل اشتباهات در فرآیند استیکینگ، مسائل فنی در پلتفرم های مورد استفاده و ریسک های مربوط به مدیریت دارایی است. کاربران باید با فرآیندهای مختلف آشنا باشند و از ابزارها و پلتفرم های قابل اعتماد برای کاهش این خطرات استفاده کنند.

آشنایی با پروتکل های ری استیکینگ

در این قسمت به معرفی پروتکل های معروفی می پردازیم که در فضای ری استیکینگ کار می کنند.

1. EigenLayer

EigenLayer یکی از پیشگامان فضای ری استیکینگ است که اجازه می‌دهد از دارایی‌ های موجود در اتریوم برای ایمن کردن پروتکل ‌های دیگر استفاده شود. این پروتکل از قراردادهای هوشمندی به نام EigenPods استفاده می کند که به عنوان واسطه بین کیف پول کاربران و دارایی های استیک شده عمل می کند. کاربران می توانند اتریوم با توکن های استیک لیکوئید را در این پروتکل به اشتراک بگذارند و از جوایز اضافی بهره مند شوند.

ویژگی ها: افزایش کارایی، کاهش هزینه های ایجاد پروتکل های جدید، بهبود امنیت شبکه، انعطاف پذیری بیشتر برای کاربران.

2. Pendle Finance

پندل فایننس (Pendle Finance) پروتکل دیگری در فضای ری استیکینگ است که به کاربران این امکان را می دهد تا با استفاده از مفاهیم توکنیزاسیون، بازدهی بهینه تر از بازدهی خود استفاده کنند. این پروتکل توکن ‌های بازدهی را به دو بخش تقسیم می‌کند: توکن ‌های اصلی (PT) و توکن‌های بازده (YT) که به کاربران اجازه می‌ دهند تا دارایی‌های خود را بهتر مدیریت کنند و بازده بیشتری کسب نمایند.

ویژگی ها: توکنیزاسیون بازده، مدیریت بهینه دارایی ها، افزایش بازده، انعطاف پذیری در استفاده از دارایی ها. سایر پروتکل های تجدید ارزیابی در مراحل اولیه توسعه.