بلاک چین چیست و چگونه کار می کند؟

بلاک چین در ابتدا ممکن است پیچیده به نظر برسد و از جهاتی نیز واقعا این گونه است اما مفهوم اصلی آن بسیار ساده است. بلاک چین در واقع نوعی پایگاه داده است. پس برای درک بلاک چین در ابتدا باید بدانید که پایگاه داده چیست؟ پایگاه داده مجموعه ای از اطلاعات است که به صورت الکترونیکی در یک سیستم کامپیوتری ذخیره می شود. اطلاعات یا داده های موجود در پایگاه های داده معمولاً در قالب جدول طراحی شده اند تا امکان جستجو و فیلتر آسان برای اطلاعات خاص را فراهم کنند. پایگاه داده به گونه ای طراحی شده است که حجم قابل توجهی از اطلاعات را در اختیار داشته باشد که به سرعت و به راحتی توسط تعداد زیادی از کاربران قابل دسترسی است.

پایگاه های داده بزرگ با قرار دادن داده ها روی سرورهایی که از رایانه های قدرتمند ساخته شده اند این امر را تحقق می بخشند. این سرورها گاهی اوقات می توانند با استفاده از صدها یا هزاران رایانه ساخته شوند تا قدرت محاسباتی و ظرفیت ذخیره سازی لازم برای دسترسی همزمان بسیاری از کاربران به پایگاه داده را داشته باشند. در حالی که یک پایگاه داده ممکن است برای هر تعداد از افراد قابل دسترسی باشد، اغلب متعلق به یک کسب و کار است و توسط یک فرد خاص اداره می شود که کنترل کاملی بر نحوه کار و داده های موجود در آن دارد. بنابراین تفاوت پایگاه داده و بلاک چین در چیست؟

 ساختار ذخیره سازی

یک تفاوت اساسی بین پایگاه داده معمولی و بلاک چین نحوه ساختار داده ها است. یک بلاک چین اطلاعات را در گروه هایی جمع آوری می کند که به آنها بلوک نیز گفته می شود و مجموعه ای از اطلاعات را در خود جای می دهند. بلوک ها دارای ظرفیت ذخیره سازی خاصی هستند و پس از پر شدن، به بلوک قبلی پر شده، زنجیر شده و زنجیره ای از داده ها را که به عنوان “بلاک چین” یا زنجیره ی بلوک ها شناخته می شود، تشکیل می دهند.

تمام اطلاعات جدید در یک بلوک تازه تشکیل شده جمع آوری می شود که پس از پر شدن نیز به زنجیره اضافه می شود. یک پایگاه داده، داده های خود را به جداول تبدیل می کند در حالی که یک بلاک چین، همانطور که از نامش پیداست، داده های خود را به صورت قطعات (بلوک) که به هم زنجیره شده اند، ساختار می دهد. این باعث می شود که همه بلاک چین ها پایگاه داده باشند اما همه پایگاه های داده بلاک چین نیستند.

فرآیند تراکنش

ویژگی های ارزهای دیجیتال

عدم تمرکز

به منظور درک بلاک چین، نحوه اجرای آن توسط بیت کوین آموزنده است. مانند یک پایگاه داده، بیت کوین برای ذخیره بلاک چین خود به مجموعه ای از رایانه ها نیاز دارد. برای بیت کوین، این بلاک چین فقط یک نوع پایگاه داده خاص است که هر تراکنش بیت کوین را که تا به حال انجام شده، ذخیره می کند. در مورد بیت کوین، برخلاف بیشتر پایگاه های داده، این رایانه ها همه زیر یک سقف نیستند و هر رایانه یا گروهی از رایانه ها توسط یک فرد یا گروهی از افراد خاص اداره می شود.

تصور کنید که یک شرکت دارای سروری متشکل از 10 هزار رایانه با پایگاه داده ای است که تمام اطلاعات حساب مشتری های خود را در خود نگه می دارد. این شرکت دارای یک انبار که دربرگیرنده همه این رایانه ها در زیر یک سقف است، می باشد و کنترل کامل هر یک از این رایانه ها و تمام اطلاعات موجود در آنها را در اختیار دارد.

به طور مشابه، بیت کوین از هزاران رایانه تشکیل شده است اما هر رایانه یا گروهی از رایانه هایی که بلاک چین خود را نگه می دارند در موقعیت جغرافیایی متفاوتی قرار دارند و همه آنها توسط افراد یا گروه های جداگانه ای اداره می شوند. به این رایانه هایی که شبکه بیت کوین را تشکیل می دهند، گره می گویند. در این مدل، بلاک چین بیت کوین به صورت غیرمتمرکز استفاده می شود. با این حال، بلاک چین های خصوصی و متمرکز، به صورتی که رایانه های تشکیل دهنده شبکه آن متعلق به یک نهاد واحد هستند، وجود دارد.

شفافیت

به دلیل ماهیت غیرمتمرکز بلاک چین بیت کوین، همه معاملات را می توان با داشتن یک گره شخصی یا با استفاده از اکسپلوررهای بلاک چین، مشاهده کرد. هر گره دارای نسخه خاص خود از زنجیره است که با تأیید و اضافه شدن بلوک های جدید به روز می شود. این بدان معناست که اگر بخواهید، می توانید بیت کوین را هر کجا که می رود، ردیابی کنید.

به عنوان مثال، در صرافی هایی که در گذشته هک شده بودند، کسانی که بیت کوین را در صرافی نگه می داشتند، دارایی خود را از دست دادند. در حالی که ممکن است هکر کاملاً ناشناس باشد، بیت کوین هایی که استخراج کرده اند به راحتی قابل ردیابی هستند. اگر بیت کوین هایی که در برخی از این هک ها به سرقت رفته بودند، منتقل شده یا در جایی خرج شوند، مشخص می شود.

آیا بلاک چین ایمن است؟

فناوری blockchain مسائل امنیتی و اعتماد را از چند جهت مورد بررسی قرار می دهد. ابتدا، بلوک های جدید همیشه به صورت خطی و زمانی ذخیره می شوند. یعنی، آنها همیشه به انتهای بلاک چین اضافه می شوند. اگر نگاهی به بلاک چین بیت کوین بیندازید، خواهید دید که هر بلوک دارای موقعیتی در زنجیره است که “ارتفاع” نامیده می شود. تا نوامبر 2020، ارتفاع بلوک به 656،197 بلوک رسیده بود.

 پس از افزودن بلوکی به انتهای بلاک چین، بازگشت و تغییر اطلاعات بلاک بسیار دشوار است مگر اینکه اکثریت برای این امر به توافق برسند. این به این دلیل است که هر بلوک دارای “هش” مخصوص به خود، همراه با هش بلوک قبل از آن و همچنین مهر زمانی است. کدهای هش توسط یک تابع ریاضی ایجاد می شود که اطلاعات دیجیتالی را به رشته ای از اعداد و حروف تبدیل می کند. اگر این اطلاعات به هر طریقی ویرایش شود، کد هش نیز تغییر می کند.

 فرض کنید یک هکر می خواهد بلاک چین را تغییر داده و بیت کوین را از دیگران سرقت کند. اگر آنها بخواهند نسخه واحد خود را تغییر دهند، دیگر با نسخه دیگران هماهنگ نخواهد بود. وقتی بقیه نسخه های خود را در مقابل یکدیگر ارجاع می دهند، می بینند که این نسخه متفاوت بوده و نسخه هکر در این زنجیره به عنوان نسخه غیرقانونی کنار گذاشته می شود.

دستیابی به چنین هکی مستلزم آن است که هکر همزمان 51 درصد از نسخه های بلاک چین را کنترل و تغییر دهد تا نسخه جدید آنها تبدیل به اکثریت کپی و در نتیجه زنجیره مورد توافق اکثریت واقع شود. اصطلاحا به این اقدام حمله 51 درصدی گفته می شود. چنین حمله ای همچنین به مقدار زیادی پول و منابع نیاز دارد زیرا آنها باید همه بلوک ها را دوباره ویرایش کنند و آنها در حال حاضر دارای برچسب زمانی و کدهای هش متفاوتی هستند.

مقایسه بلاک چین و به طور خاص بیت کوین با بانک

• بانکهای سنتی از 9 صبح تا 5 بعد از ظهر در روزهای هفته باز هستند. برخی از بانک ها آخر هفته ها نیز باز هستند اما ساعات کاری محدودی دارند. همه بانک ها در روزهای تعطیل بانکی تعطیل هستند در حالیکه بلاک چین در هر لحظه قابل استفاده است.

• برای تراکنش های آنلاین بانکی، حساب بانکی، مدارک شناسایی و احراز هویت و تلفن همراه، حداقل الزامات می باشد در حالیکه انجام تراکنش های blockchain با یک تلفن همراه و اتصال به اینترنت امکان پذیر می باشد.

• از نظر حریم خصوصی، اطلاعات حساب بانکی در سرورهای خصوصی بانک ذخیره شده و در اختیار مشتری قرار می گیرد. حریم خصوصی حساب بانکی به امنیت سرورهای بانک و میزان امنیت اطلاعات شخصی کاربران محدود می شود. اگر سرورهای بانک به خطر بیفتد، حساب شخص نیز به خطر می افتد. در طرف مقابل، بیت کوین می تواند به دلخواه کاربر خصوصی باشد. هر بیت کوین قابل ردیابی است اما نمی توان تعیین کرد که در صورت خرید ناشناس بیت کوین چه کسی مالک آن است. اگر بیت کوین در صرافی KYC خریداری شود، بیت کوین مستقیماً به دارنده حساب صرافی KYC وصل می شود.

• در سیستم بانک، با فرض اینکه مشتری اقدامات امنیتی جامع اینترنتی مانند استفاده از گذرواژه های امن و احراز هویت دو مرحله ای را انجام می دهد، اطلاعات حساب بانکی فقط به اندازه سرور بانک که حاوی اطلاعات حساب مشتری است، ایمن است. در طرف دیگر، هرچه شبکه بیت کوین بزرگتر شود، امنیت آن بیشتر می شود. سطح امنیتی که دارندگان بیت کوین نسبت به دارایی خود دارند، کاملاً به خود آنها بستگی دارد. به همین دلیل توصیه می شود که مردم از کیف پول های سرد یا همان کیف پول های سخت افزاری برای مقادیر بیشتر بیت کوین یا هر مقداری که برای مدت طولانی می خواهند نگهداری کنند، استفاده کنند.

• بانک ها حق رد معاملات را به دلایل مختلف برای خود محفوظ نگه می دارند. بانکها همچنین حق مسدود کردن حسابها را برای خود محفوظ می دارند. اگر بانک شما متوجه خرید در مکان های غیر معمول یا موارد غیرمعمول شود، می تواند آن تراکنش را رد کند. از آن سو، شبکه بیت کوین به خودی خود نحوه استفاده از بیت کوین در هر شکلی را تعیین نمی کند. کاربران می توانند بیت کوین را به نحوی که مناسب می دانند معامله کنند اما باید از دستورالعمل های کشور یا منطقه خود نیز پیروی کنند.

بلاک چین در چه مواردی استفاده می شود؟

1. بانکداری و امور مالی

شاید هیچ صنعتی بیش از بانکداری از ادغام بلاک چین در عملیات تجاری خود سود نبرد. موسسات مالی فقط در ساعات اداری و پنج روز در هفته فعالیت می کنند. این به آن معناست که اگر سعی کنید یک چک در روز جمعه ساعت 6 بعد از ظهر واریز کنید، احتمالاً باید تا صبح دوشنبه منتظر بمانید تا ببینید که پول به حساب شما وارد شده است یا خیر. حتی اگر سپرده خود را در ساعات اداری واریز کرده اید، به دلیل حجم زیاد تراکنش هایی که بانک ها برای تسویه حساب نیاز دارند، تأیید تراکنش همچنان یک تا سه روز طول می کشد اما از سوی دیگر، بلاک چین هرگز نمی خوابد!

با ادغام بلاک چین در بانک ها و استفاده از بلاک چین در امور بانکداری و مالی، مصرف کنندگان می توانند تراکنش های خود را در کمتر از 10 دقیقه و صرف نظر از زمان انجام تراکنش، مشاهده کنند. یعنی زمانی که طول می کشد تا بلاکی به بلاک چین اضافه شود. با استفاده از بلاک چین، بانک ها همچنین این امکان را دارند که سریعتر و ایمن تر وجوه را بین موسسات مبادله کنند.

2. واحد پول

بلاک چین بستر ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین را تشکیل می دهد. دلار آمریکا تحت کنترل فدرال رزرو است. بر اساس این سیستم مرجع مرکزی، داده ها و ارزهای کاربر از نظر فنی در اختیار بانک یا دولت آنهاست. در صورت هک شدن بانک کاربر، اطلاعات خصوصی مشتری در خطر است.

در صورت سقوط بانک مشتری یا زندگی در کشوری با دولت ناپایدار، ممکن است ارزش پول آنها در خطر باشد. در سال 2008، برخی از بانک هایی که کمبود پول داشتند تا حدی با استفاده از پول مالیات دهندگان نجات یافتند. اینها نگرانی هایی است که بیت کوین برای اولین بار برای رفع آنها ایجاد و توسعه یافته است.

بلاک چین با گسترش عملیات خود در شبکه ای از رایانه ها، به بیت کوین و سایر ارزهای رمزنگاری شده اجازه می دهد بدون نیاز به مرجع مرکزی فعالیت کنند. این نه تنها ریسک را کاهش می دهد بلکه بسیاری از هزینه های پردازش و معامله را نیز حذف می کند. همچنین می تواند به کشورهایی که دارای ارزهای ناپایدار یا زیرساخت های مالی هستند، پول با ثبات تر با کاربردهای بیشتر و شبکه گسترده تری از افراد و موسسات که می توانند با آنها در داخل و خارج تجارت کنند، بدهد.

3. قراردادهای هوشمند

قرارداد هوشمند یک کد رایانه ای است که می تواند در بلاک چین تعبیه شود تا یک قرارداد را تسهیل و تایید کند. قراردادهای هوشمند تحت مجموعه ای از شرایط عمل می کنند که کاربران با آن موافقت می کنند. وقتی این شرایط برآورده شود، شرایط توافق به طور خودکار اجرا می شود.

به عنوان مثال، فرض کنید که یک مستاجر می خواهد با استفاده از یک قرارداد هوشمند، یک آپارتمان را اجاره کند. صاحبخانه موافقت می کند که کد درب آپارتمان را به مستاجر به محض پرداخت هزینه بدهد. هم مستاجر و هم صاحبخانه قسمت های مربوط به معامله خود را به قرارداد هوشمند ارسال می کنند که در زمان شروع اجاره، کد درب و هزینه پرداخت شده از طرف مستاجر را به طور اتوماتیک در زمان شروع اجاره مبادله می کند. اگر صاحبخانه کد درب را تا تاریخ اجاره ارائه ندهد، قرارداد هوشمند هزینه مستاجر را به او باز می گرداند. این امر هزینه ها و فرآیندهایی را که معمولاً با استفاده از دفتر اسناد رسمی، شخص ثالث یا وکیل انجام می شود، حذف می کند.

4. مراقبت های پزشکی

ارائه دهندگان خدمات درمانی می توانند از بلاک چین برای ذخیره ایمن پرونده پزشکی بیماران خود استفاده کنند. هنگامی که یک پرونده پزشکی جدید ایجاد می شود، می توان آن را در بلاک چین نوشت که به بیماران این اطمینان خاطر را می دهد که پرونده قابل تغییر نیست. این پرونده های سلامتی شخصی را می توان با یک کلید خصوصی در بلاک چین رمزگذاری و ذخیره کرد. به طوری که فقط توسط افراد خاصی قابل دسترسی است و در نتیجه حریم خصوصی را تضمین می کند.

5. رای گیری

از بلاک چین همچنین می توان برای تسهیل سیستم رای گیری مدرن استفاده کرد. رأی گیری با blockchain امکان حذف تقلب در انتخابات و افزایش مشارکت رای دهندگان را دارد. همانطور که در انتخابات میان دوره ای نوامبر 2018 در ویرجینیای غربی آزمایش شد. استفاده از بلاک چین به این منظور، تقریباً امکان دستکاری در آرا را نخواهد داشت. پروتکل بلاک چین همچنین شفافیت را در روند انتخابات حفظ می کند و پرسنل مورد نیاز برای انجام انتخابات را کاهش می دهد و نتایج را خیلی سریع در اختیار مقامات قرار می دهد. این امر نیاز به بازشماری مجدد یا هرگونه نگرانی مبنی بر تقلب در انتخابات را از بین می برد.

مزایا و معایب بلاک چین

مزایای بلاک چین

دقت زنجیره

تراکنش های شبکه بلاک چین توسط شبکه ای از هزاران رایانه تأیید می شود. با این کار تقریباً تمام دخالت های انسانی در فرآیند تأیید صحت حذف می شود و در نتیجه خطای انسانی کمتر و ثبت اطلاعات دقیق صورت می گیرد.

کاهش هزینه ها

به طور معمول، کاربران به بانک برای تأیید معامله، به دفتر اسناد رسمی برای امضای سند مبلغی را پرداخت می کنند. بلاک چین نیاز به تأیید صحت شخص ثالث و هزینه های مربوط به آن را حذف می کند. به عنوان مثال، صاحبان مشاغل هر زمان که پرداخت ها را با استفاده از کارت های اعتباری انجام می دهند، هزینه اندکی متحمل می شوند. زیرا بانک ها و شرکت های پردازش پرداخت مجبورند این تراکنش ها را پردازش کنند. از سوی دیگر، بیت کوین دارای مرجع مرکزی نیست و هزینه های معاملات محدودی دارد.

عدم تمرکز

بلاک چین هیچ یک از اطلاعات خود را در یک مکان مرکزی ذخیره نمی کند. در عوض، بلاک چین کپی شده و در شبکه ای از رایانه ها پخش می شود. هر زمان که یک بلاک جدید به blockchain اضافه می شود. هر رایانه ای در شبکه بلاک چین، خود را به روز می کند تا تغییرات را نشان دهد. با انتشار این اطلاعات در شبکه، به جای ذخیره آن در یک پایگاه داده مرکزی، دستکاری بلاک چین دشوارتر می شود. اگر یک نسخه از بلاک چین به دست یک هکر بیفتد، تنها یک نسخه از اطلاعات به جای کل شبکه به خطر می افتد.

انجام معاملات با بازدهی بالا

معاملات انجام شده از طریق یک سازمان مرکزی می تواند تا چند روز به طول انجامد. به عنوان مثال، اگر سعی می کنید یک چک را در جمعه شب واریز کنید، ممکن است تا صبح دوشنبه وجه آنرا را در حساب خود مشاهده نکنید. در حالی که موسسات مالی در ساعات کاری، پنج روز در هفته فعالیت می کنند، بلاک چین 24 ساعت شبانه روز، هفت روز هفته و 365 روز در سال کار می کند و معاملات را در این شبکه می توان در کمتر از ده دقیقه به پایان رساند. این امر به ویژه برای معاملات برون مرزی مفید است که معمولاً به دلیل مسائل مربوط به منطقه زمانی و این واقعیت که همه طرف ها باید فرآیند پرداخت را تأیید کنند، بیشتر طول می کشد.

معاملات خصوصی

بسیاری از شبکه های بلاک چین به عنوان پایگاه های داده عمومی عمل می کنند. به این معنی که هرکسی که دارای اتصال به اینترنت است، می تواند لیستی از سابقه تراکنش های شبکه را مشاهده کند. اگرچه کاربران می توانند به جزئیات مربوط به تراکنش ها دسترسی داشته باشند اما نمی توانند به اطلاعات شناسایی درباره کاربرانی که این تراکنش ها را انجام می دهند دسترسی پیدا کنند. این یک تصور غلط رایج است که شبکه های بلاک چین مانند بیت کوین ناشناس هستند، در حالی که در واقع آنها فقط محرمانه هستند.

یعنی، هنگامی که یک کاربر معاملات عمومی انجام می دهد، کد منحصر به فرد او که کلید عمومی نامیده می شود، به جای اطلاعات شخصی آنها در بلاک چین ثبت می شود. اگر شخصی اقدام به خرید بیت کوین در صرافی کرده است که نیاز به شناسایی دارد، هویت شخص همچنان با آدرس بلاک چین وی مرتبط است. یک معامله، حتی اگر با نام شخص مرتبط باشد، هیچ اطلاعات شخصی را فاش نمی کند.

بانکداری بدون بانک

شاید عمیق ترین جنبه بلاک چین و بیت کوین این باشد که هر کسی، صرف نظر از قومیت، جنسیت یا سابقه تمدن، بتواند از آن استفاده کند. طبق گزارش بانک جهانی، تقریباً 2 میلیارد بزرگسال هستند که حساب بانکی ندارند یا هیچ راهی برای ذخیره پول و دارایی خود ندارند. تقریباً همه این افراد در کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند که اقتصاد آنها در مراحل ابتدایی خود بوده و کاملاً به پول نقد وابسته می باشند.

این افراد اغلب پول اندکی دریافت می کنند که به صورت نقدی و فیزیکی به آنها پرداخت می شود. سپس آنها باید این پول نقد فیزیکی را در مکانهای پنهان در خانه یا محل زندگی خود ذخیره کرده که همچنان خطر دزدیده شدن این پول وجود دارد. کلیدهای کیف پول بیت کوین را می توان بر روی کاغذ یا یک تلفن همراه ارزان قیمت ذخیره کرد یا در صورت لزوم حتی به خاطر سپرد. برای اکثر مردم، احتمالا پنهان کردن این موارد راحت تر از پنهان کردن یک توده کوچک پول نقد در زیر تشک یا بالش باشد.

بلاک چین های آینده همچنین به دنبال راه حل هایی هستند که نه تنها یک واحد حساب برای ذخیره دارایی، بلکه برای ذخیره سوابق پزشکی، حقوق مالکیت و انواع دیگر قراردادهای قانونی نیز باشند.

شفافیت

اکثر بلاک چین ها به طور کامل نرم افزار منبع باز یا open source هستند. یعنی اینکه هرکسی می تواند کد آن را مشاهده کند و حسابرسان این امکان را می دهد تا ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین را از نظر امنیتی بررسی کنند. همچنین به آن معنی است که هیچ مرجعی توانایی کنترل کد بیت کوین یا ویرایش آن را ندارد. به همین دلیل، هر کسی می تواند تغییرات یا ارتقاء سیستم را پیشنهاد دهد. اگر اکثر کاربران شبکه موافق باشند که نسخه جدید کد، مناسب و ارزشمند است، بیت کوین را می توان به روزرسانی کرد.

معاملات ایمن

پس از ثبت معامله، صحت آن باید توسط شبکه blockchain تأیید شود. هزاران رایانه در بلاک چین برای تأیید صحت جزئیات معامله داده ها را پردازش می کنند. بعد از اینکه یک رایانه تراکنش را تأیید کرد، به بلاک چین اضافه می شود. هر بلوک روی بلاک چین دارای هش منحصر به فرد خود، همراه با هش منحصر به فرد بلاک قبل از آن است. هنگامی که اطلاعات روی یک بلوک به هر نحوی ویرایش می شود، کد هش آن بلوک تغییر می کند. با این حال، کد هش روی بلاک پس از آن تغییر نمی کند. این اختلاف باعث می شود که اطلاعات روی بلاک چین بدون جلب توجه تغییر نکند.

معایب شبکه بلاک چین

در حالی که مزایای قابل توجهی در بلاک چین وجود دارد، چالش های مهمی نیز برای پذیرش آن وجود دارد. موانع استفاده از فناوری بلاک چین امروزه فقط فنی نیستند. چالش های واقعی در اکثر موارد سیاسی و نظارتی است. در اینجا برخی از چالش هایی که در راه پذیرش گسترده بلاک چین وجود دارد، ذکر شده است.

هزینه تکنولوژی

اگرچه بلاک چین می تواند هزینه های تراکنش کاربران را کاهش دهد اما این فناوری آن قدرها هم کم هزینه نیست. به عنوان مثال، سیستم “اثبات کار” که بیت کوین برای تأیید تراکنش ها استفاده می کند، مقدار زیادی توان محاسباتی مصرف می کند. در دنیای واقعی، توان میلیون ها رایانه در شبکه بیت کوین نزدیک به چیزی است که کشور دانمارک سالانه مصرف می کند. با فرض هزینه برق بین 0.03 بین 0.05 دلار در هر کیلووات ساعت، هزینه های استخراج بدون هزینه سخت افزار حدود 5000 دلار تا 7.000 دلار به ازای هر یک بیت کوین است.

راه حل هایی برای این مسائل در حال ظهور است. به عنوان مثال، مزارع استخراج بیت کوین برای استفاده از انرژی خورشیدی یا بادی ایجاد شده است.

ناکارآمدی سرعت

بیت کوین یک مطالعه موردی کامل برای ناکارآمدی احتمالی بلاک چین است. در سیستم “اثبات کار” بیت کوین حدود ده دقیقه طول می کشد تا یک بلاک جدید به بلاک چین اضافه شود. با این سرعت، تخمین زده می شود که شبکه بلاک چین فقط می تواند حدود هفت تراکنش در ثانیه را مدیریت کند. اگرچه سایر ارزهای دیجیتال مانند اتریوم بهتر از بیت کوین عمل می کنند اما هنوز با بلاک چین محدود شده اند.

سالهاست که راه حل هایی برای این موضوع در حال توسعه است. در حال حاضر بلاک چین هایی وجود دارند که بیش از 30،000 تراکنش در ثانیه دارند.

فعالیت غیرقانونی

در حالی که محرمانه بودن در شبکه blockchain از کاربران در برابر هک محافظت می کند و حریم خصوصی را حفظ می کند، همچنین امکان تجارت و فعالیت غیرقانونی در شبکه بلاک چین را نیز فراهم می کند. بهترین مثال استفاده از بلاک چین برای معاملات غیرقانونی احتمالاً “جاده ابریشم” است. یک بازار سیاه آنلاین دارویی که از فوریه 2011 تا اکتبر 2013 فعالیت می کرد تا اینکه توسط FBI تعطیل شد.

مزایا و معایب قراردادهای هوشمند در بلاک چین خصوصی را در لینک مربوطه بخوانید.

این وب سایت به کاربران اجازه می داد تا وب سایت را بدون ردیابی با استفاده از مرورگر Tor مرور کرده و خریدهای غیرقانونی با بیت کوین یا سایر ارزهای دیجیتال انجام دهند. مقررات فعلی ایالات متحده، ارائه دهندگان خدمات مالی را ملزم می کند که هنگام بازکردن حساب، اطلاعات مربوط به مشتریان خود را بدست آورده، هویت هر مشتری را احراز کرده و تأیید کنند که مشتریان در هیچ فهرستی از سازمان های تروریستی شناخته شده یا مشکوک ظاهر نمی شوند.

مقررات

بسیاری در فضای رمزارزها، نگرانی خود را از مقررات دولتی در مورد ارزهای رمزنگاری شده ابراز کرده اند. در حالی که پایان دادن به چیزی مانند بیت کوین با رشد شبکه غیرمتمرکز آن به طور فزاینده ای دشوار و تقریباً غیرممکن می شود، از لحاظ نظری دولت ها می توانند مالکیت ارزهای دیجیتال یا مشارکت در شبکه های آنها را غیرقانونی اعلام کنند.

با گذشت زمان، این نگرانی کوچکتر شد زیرا هم اکنون شرکت های بزرگی مانند PayPal اجازه مالکیت و استفاده از ارزهای دیجیتال را در بستر خود می دهند.

بنابراین مانند هر فناوری، استفاده از فناوری بلاک چین و به طور خاص، ارزهای دیجیتال، علاوه بر مزایای قابل توجهی که دارد، دارای معایبی نیز می باشد. البته بسیاری استدلال کرده اند که استفاده های خوب از رمزنگاری، مانند بانکداری بدون بانک، از کاربردهای بد ارزهای دیجیتال بیشتر است. مخصوصا که بیشتر فعالیت های غیرقانونی هنوز از طریق پول نقد غیرقابل ردیابی انجام می شود. همینطور ذکر این نکته ضروری است که با روندی که استفاده از بلاک چین از آغاز پیدایش تاکنون داشته، دیگر سوال اصلی این نیست که “آیا شرکت های بزرگ از این فناوری استفاده خواهند کرد؟” بلکه سوال صحیح تر هم اکنون “چه زمانی” می باشد.

جمع بندی:

در این مقاله با مفهوم کلی بلاک چین و تعریف آن آشنا شدیم. بلاک چین یک تکنولوژی تقریبا نوپا بوده که مزایا و کاربردهای بسیاری دارد که در این مقاله، مفصل درباره آنها صحبت شد. در حال حاضر، از این تکنولوژی بیشتر برای انجام تراکنش های مربوط به ارزهای دیجیتال استفاده می شود در حالیکه احتمالا در آینده از دیگر کاربردهای این فناوری نیز به طور گسترده تر استفاده خواهد شد. مانند هر تکنولوژی، بلاک چین نیز معایب و کاستی های خود را دارد که به برخی از آنها اشاره کردیم اما با گذشت زمان، این معایب نیز رفته رفته کمتر خواهند شد.