فناوری رادیکس چیست؟

در بازار ارزهای دیجیتال، فناوری بلاک چین خدمات بسیاری را به کاربران این حوزه ارائه می کنند. هر کدام از رمزارزها، دارای بلاک چین مخصوص با ویژگی های متفاوت می باشد. در این میان نام فناوری رادیکس (radix) نیز به چشم می خورد که قصد دارد جایگزین بلاک چین شود و ویژگی ها و امکانات خود را به سطحی فراتر از بلاک چین گسترش دهد تا میزان محبوبیت و استقبال را افزایش دهد. این فناوری مانند سامانه های غیرمتمرکز فعالیت می کند. فناوری رادیکس نوعی دفتر کل توزیع شده و غیرمتمرکزی مانند فناوری بلاک چین می باشد که به دلیل نداشتن برخی از مشکلات بلاک چین، توانسته به محبوبیت زیادی دست پیدا کند. در این مقاله قصد داریم به معرفی فناوری رادیکس و مزایای آن بپردازیم.

فناوری رادیکس چیست؟

فناوری رادیکس (radix) نوعی دفتر کل توزیع شده (Distributed Ledger) و غیرمتمرکز است که از نوعی فناوری کاملا جدید پیروی می کند. رادیکس به بلاک چین و فناوری DAG وابسته نیست، بلکه نوعی شبکه غیرمتمرکز و جدید است. این فناوری از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می کند و امکان تبدیل شدن به مبنای جدیدی در بازار ارزهای دیجیتال را دارد. به عبارت دیگر می توان گفت که فناوری رادیکس به عنوان دفتر کل منحصر به فرد و غیرمتمرکز می تواند مشکلات بلاک چین را به راحتی تبدیل به نقطه قوت خود کند.

همان طور که گفته شد، رادیکس به عنوان رقیب قدرتمند بلاک چین شناخته شده است. شعار رادیکس عبارت “بلاک چین دیگر پیمانه ات پر شد” می باشد. یکی از اولین سامانه های غیرمتمرکز با قابلیت مقیاس پذیری خطی، فناوری Radix می باشد. رادیکس می تواند از سطح نرخ تراکنش در ثانیه سامانه ویزا نیز سبقت بگیرد، در حالی که سامانه ویزا یکی از بهترین های مقیاس پذیری در فضای رمزنگاری می باشد. تعداد تراکنش های پردازش شده توسط ویزا، روزانه 150 میلیون تراکنش و در هر ثانیه حدود 24 هزار تراکنش می باشد، در حالی که Radix قادر به پردازش 50 میلیون تراکنش در روز و 8 هزار تراکنش در ثانیه می باشد. البته با افزایش تعداد گره ها، این تعداد نیز افزایش می یابد.

اولین پروتکل لایه اول که برای خدمت به حوزه مالی غیرمتمرکز به طور خاصی تشکیل شده، فناوری رادیکس می باشد. رادیکس نوعی پلتفرم با عملکرد بالا می باشد و در سال 2018، توسط الگوریتم خود 1.4 میلیون تراکنش در ثانیه را ثبت کرده است. این الگوریتم را از لحاظ تئوری می توان گسترش داد، یعنی با افزایش تعداد گره ها، امکان افزایش تعداد تراکنش های پرازش شده وجود دارد.

بنیانگذاران و تاریخچه شبکه رادیکس

دن هیوز (Dan Hughes) شبکه رادیکس را راه اندازی کرده است. از سال 2011 دن هیوز شروع به آزمایش بر روی بیت کوین کرد و تمرکز خود را بر روی راه های افزایش مقیاس پذیری بلاک چین بیت کوین قرار داد. او همچنین بعد از آزمایش روش های مختلف، از جمله استفاده از برترین سخت افزار موجود و افزایش اندازه بلوک، معین کرد که ظرفیت شبکه بیت کوین تا محدوده 700 تا 1000 تراکنش در ثانیه می باشد و بعد از آن متوقف می شود. از این رو تصمیم گرفت تا به دنبال حل مشکلات شبکه بیت کوین بیفتد.

دن هیوز توانست طرح و ایده ای به نام eMunie را با استفاده از تالارهای گفتمان Bitcointalk.org، در سال 2013 راه اندازی کند. او طی سال های 2013 تا آخر سال 2016، چندین گزینه برای مقیاس پذیری پروتکل های غیرمتمرکز از جمله DAGs، Block trees و Channel Asynchronous State را قبل از استقرار در یک ساختار داده به اسم Tempo آزمایش کرد.

دن هیوز بعد از راه اندازی فناوری رادیکس، توانست از سازوکار اجماعی به نام Cerberus استفاده کرد. هدف Cerberus این است که بدون به خطر انداختن مقیاس پذیری شبکه، به برطرف کردن و بهبود امنیت بیشتر شبکه ها بپردازد. مکانیسم Cerberus با کمک فناوری شبکه رادیکس توسعه یافت. این مکانیسم یک محیط اجرای قرارداد هوشمند است که امکان ایجاد دارایی ها و برنامه های جدید در بالای پروتکل را به توسعه دهنده ها می دهد.

مشکلات شبکه بلاک چین

• اندازه شبکه و مقیاس پذیری

یکی از مهم ترین مشکلات شبکه بلاک چین، مقیاس پذیری می باشد به طوری که از زمان پیدایش بیت کوین وجود داشته است. این مشکل در زمان پیدایش به عنوان یکی از مزیت های فناوری بلاک چین محسوب می شد اما با استفاده گسترده از این فناوری و گذشت زمان، این مزیت به یکی از مشکلات بلاک چین تبدیل شد. با افزایش کاربران بلاک چین و به دلیل مشکل مقیاس پذیری این شبکه، سرعت کار با شبکه کاهش می یابد.

• ریسک ناشی از متمرکز شدن

اگر چه بلاک چین به عنوان اولین سیستم غیرمتمرکز شناخته شده است اما نمی توان آن را به طور کاملا غیرمتمرکز دانست. اکثر الگوریتم های فعال در اطرف شبکه بلاک چین، فاقد کارآمدی می باشند. برای مثال الگوریتم اثبات کار، فقط زمانی که 50% توان رانشی سیستم رو به کار بگیرد، می تواند خوب کار کند. به عبارت دیگر در صورت تایید بیش از نیمی از سیستم داده نادرست، این داده در کل شبکه به عنوان یک داده صحیح و درست درج می شود. همچنین فقط برای شبکه های خصوصی عبور از 50% توان شبکه امکان پذیر می باشد، در حالی که برای شبکه های بزرگی از جمله بلاک چین غیر ممکن می باشد و این کار نیازمند انرژی و هزینه زیادی می باشد. از این رو می توان نتیجه گرفت که بلاک چین یک شبکه کاملا غیرمتمرکز نمی باشد.

مزایای فناوری رادیکس

مشکلات ذکر شده بلاک چین توسط فناوری رادیکس حل شده است به طوری که از این طریق به محبوبیت بسیاری در بین کاربران دست یافته است. 

• غیرمتمرکز بودن

ویژگی غیرمتمرکز بودن، یکی از معیارهای اصلی برای استقبال و کسب محبوبیت فناوری بلاک چین و فناوری های مشابه می باشد، از این رو همه سیستم ها از جمله بلاک چین به دنبال یافتن روشی درست و ایمن برای غیرمتمرکز شدن می باشند؛ یعنی در صورتی که سیستمی تحت کنترل و یا نظارت یک واحد مرکزی باشد، نمی تواند به عنوان جایگزین بلاک چین در نظر گرفته شود. فناوری رادکیس توانسته با تمرکز بر روی این موضوع به یک سیستم غیرمتمرکز تبدیل شود.

جهت کسب اطلاعاتی در مورد نحوه ترید در رمزارزها و آموزش ارز دیجیتال، بر روی لینک کلیک کنید.

• مقیاس پذیری به روش خطی

همان طور که اشاره شد، عدم مقیاس پذیری یکی از مشکلات اساسی بلاک چین از جمله شبکه بیت کوین می باشد که باعث کاهش سرعت شبکه بیت کوین می شود و با افزایش تعداد کاربران، سرعت بلاک چین کاهش می یابد. این مشکل نیز توسط فناوری Radix و به روش مقیاس پذیری خطی رفع شده است. این فناوری تقاضای موجود در سیستم داده را با تکه تکه کردن داده ها، متناسب با سرعت شبکه می کند و افراد به راحتی قادر به دسترسی به بخش های مختلف داده ها و اطلاعات خود می باشند.

نحوه کار شبکه رادیکس

به اعتقاد شبکه رادیکس یکی از فرض های اصلی بلاک چین این است که بلاک چین ها قادر به رفع نیازهای حوزه دیفای نمی باشند. از این رو رادیکس به دنبال رفع این مشکل از طریق سه اصل اساسی خود می باشد:

اصل اول: سهولت ورود و خروج کاربر به پروتکل.

اصل دوم: میزان نقدینگی پشتوانه یک شبکه می باشد که باعث موفقیت یا عدم موفقیت آن شبکه می شود.

اصل سوم: تعداد بالای کاربران حاضر در پروژه.

این اصل ها با یکدیگر مثل یک چرخه در ارتباط هستند و با افزایش تعداد کاربران در شبکه، میزان نقدینگی نیز افزایش می یابد و هر چه نقدینگی بیشتری وارد شبکه شود، به دنبال آن کاربران بیشتری نیز جذب شبکه می شوند. پروتکل رادیکس برای کمک به امنیت شبکه، نوعی الگوریتم اجماع جدید به نام Cerberus دارد و عملکرد بهتری را که برای برنامه های خاص می تواند مناسب باشد را ارائه می دهد. رادیکس یک محیط اجرای قرارداد هوشمند مخصوص به خود تحت عنوان Radix Engine دارد که با هدف تبدیل شدن به نوعی لایه اصلی جایگزین برای بلاک چین هایی مثل اتریوم برای توسعه برنامه های DeFi ایجاد شده است.

ویژگی های شبکه رادیکس

شبکه رادیکس دارای دو ویژگی اساسی یعنی الگوریتم اجماع Cerberus و موتور رادیکس می باشد. الگوریتم اجماع Cerberus به اعتبارسنجی معاملات و موتور رادیکس نیز به تامین انرژی برنامه های غیرمتمرکز کمک می کنند. کار کردن با شبکه رادیکس به عنوان نوعی پروتکل لایه اول سریع و مطمئن بسیار آسان است. همچنین در شبکه رادیکس معاملات به آسانی و با هزینه کم انجام می شوند که این امر موجب افزایش محبوبیت آن در بین کاربران شده است.

توکن های XRD

توکن اصلی فناوری رادیکس، توکن XRD می باشد که بخشی از مکانیسم اصلی ارز دیجیتال رادیکس را تحت تاثیر قرار می دهد. از این توکن برای پرداخت هزینه های تراکنش در شبکه رادیکس استفاده می شود. در صورتی که از یک توکن به عنوان کارمزد استفاده شود، پس از آن سوزانده و از دسترس خارج می شوند. این توکن دارای حداکثر عرضه 24 میلیارد توکن می باشد و می تواند توسعه پروتکل را تا 10% در پی داشته باشد.